Shit, ik ben geghost

Open VRT is de kweekvijver voor digitaal mediatalent bij VRT en creëert kansen door met hen samen te werken. Regelmatig verschijnt een column door een jongere op de medium-pagina van Open VRT. Wekelijks publiceert VRT NWS één van die schrijftalenten. Deze week: Kubra Mayda, over geghost worden - een match op sociale media die geen teken van leven meer geeft - en de rollercoaster aan gedachten die het fenomeen met zich meebrengt.

opinie
Kubra Mayda
Journaliste

Jij hebt mijn bericht ontvangen, geopend en gelezen. Dertig minuten geleden. Ik open ons chatvenster elke vijf minuten. Ik ga ervan uit dat je een drukke dag hebt ofzo. Ik wacht af. Heel lang. Eerst een dag. Een dag werd een week. Een heel drukke werkweek misschien?

We waren ondertussen al een week verder en het begon stilaan door te dringen dat hij geen drukke werkweek achter de rug had. Negeert hij mij? Heb ik de dates verkeerd ingeschat? Shit, ik denk dat ik geghost ben. Geghost door iemand waarmee ik al vijf maanden heel leuke dates had. Ik dacht dat het de goede richting opging, maar blijkbaar niet.

Diezelfde man legt ook uit dat 80% van de millennials al eens geghost is geweest

Ghosting bestaat al lang en gaat hand in hand met online daten. Via allerlei apps en websites leer je iemand heel snel kennen en blijkbaar is het ook heel makkelijk om iemand te ont-kennen. Mijn leuke match is van de aardbol verdwenen en ik zit met 1001 vragen. Op een Facebookvideo die ik al scrollend tegenkwam, vertelt een man dat ghosten heel slecht is voor je zelfvertrouwen. Je hebt niet de kans gekregen om je ‘situationship’ af te sluiten en het geeft je het gevoel dat het aan jou lag.

 

pexels

Diezelfde man legt ook uit dat 80% van de millennials al eens geghost is geweest. Of die cijfers kloppen, weet ik niet. Wat ik wel weet is dat ik niet de enige ben die de wanhopigste zoekopdrachten ingeeft op Google. Dat stelt me gerust, moet ik toegeven.

Een van die zoekopdrachten gaat over ghosters die nog wel actief zijn op je sociale media. Herkenbaar. Mijn superleuke tindermatch gaf een week lang geen teken van leven, totdat hij doodnormaal mijn selfie op Instagram een hartje gaf. Zijn stille aanwezigheid maakt het me nog moeilijker om deze situatie te ontcijferen. Ik google verder.

Geesten gaan ghosten omdat ze een gebrek hebben aan maturiteit en communicatieskills. Niet mijn woorden, maar die van de man in de Facebookvideo. De ghosters vinden het makkelijker en pijnlozer om van je radar te verdwijnen dan rechtuit in je gezicht te zeggen dat ze geen zin meer hebben om te daten. Zelf had ik niet eens gevraagd om een heel boek vol uitleg. Een simpele ‘Kubra, ik heb hier geen goesting meer in’, was voor mij genoeg geweest. Dan wist ik hoe laat het was en hoefde ik hem niet vier dagen op rij te sturen of te bellen. Ik kreeg even het gevoel dat ik hem aan het stalken was.

Een geest zal wel zijn of haar redenen hebben om dit te doen. Dat hoop ik tenminste.  Ik probeer te begrijpen dat het voortkomt uit een gevoel van niet willen kwetsen of in de knoop liggen met jezelf. Maar niemand verdient het om genegeerd te worden. Behalve als iemand je huis in brand heeft gestoken. En eigenlijk kost het echt niet veel moeite om de knoop door te hakken. Grijp je moed bijeen en laat even iets weten. Al is dat in de vorm van een kort berichtje.

Als dertienjarige wenste ik dit niemand toe

Ik herinner me dat ik eens op de Meir zat toen er een koppel voor mijn ogen uit elkaar ging. Ze waren aan het huilen. Ik, een dertienjarige puber, had dit nooit eerder zien gebeuren. Wel, behalve in High School Musical misschien. Maar dit was helemaal anders. Hier was geen muziek. En er was ook geen happy ending. Met gezichtsuitdrukkingen vol vraagtekens gaven ze elkaar nog een laatste knuffel en liepen ze in tegengestelde richting weg. Geen idee wat er tussen hen is misgelopen, maar het zag er pijnlijk uit. Als dertienjarige wenste ik dit niemand toe. Nu zou ik niets liever willen dan een met snot doorweekte zakdoek en tranende ogen op de Meir de andere kant uit te wandelen.

Meer columns van het jonge schrijftalent van Open VRT kan je lezen op hun medium.

VRT NWS wil op vrtnws.be een bijdrage leveren aan het maatschappelijk debat over actuele thema’s. Omdat we het belangrijk vinden om verschillende stemmen en meningen te horen publiceren we regelmatig opinieteksten. Elke auteur schrijft in eigen naam of in die van zijn vereniging. Zij zijn verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst. Wilt u graag zelf een opiniestuk publiceren, contacteer dan VRT NWS via moderator@vrt.be.

Meest gelezen