20 jaar geleden scoorde Baha Men wereldhit: "Who let the dogs out? Onze drummer misschien? Of toch iemand anders?"

Nee, het was geen diervriendelijke meezinger, toen de fuifgroep Baha Men uit de Bahama’s midden 2000 "Who let the dogs out" op de markt gooide en ook in de eerste helft van 2001 Vlaamse tieners met gemak naar de dansvloer lokte. Het lied had wel degelijk een diepere betekenis: vrouwen die niet akkoord zijn met de scheldpartijen die onbeschofte mannen, 'dogs' dus, in hun richting afvuren. Het maakte het mee-blaffen op de muziek nog intenser.

Baha Men werd als disco-funkformatie opgericht in 1977 op de Bahama’s als High Voltage, maar veranderde zijn naam in 1991, toen een contract met Big Beat Records gerealiseerd werd. De groep gooide met plaatselijk, doch weinig commercieel succes diverse stijlen, zoals R&B, funk, disco, hiphop en Caraïbische invloeden door elkaar. Na de overstap naar platenmaatschappij Mercury, met opnieuw weinig commercieel succes, was het manager Steve Greenberg (die onder meer met poprockband Hanson diverse hits gescoord had, red) die hen in contact bracht met "Who let the dogs out". Baha Men ging in zee met Greenbergs eigen platenlabel, met een wereldhit als gevolg.

Het nummer "Who let the dogs out" was origineel, al kwamen daar later diverse vraagtekens achter te staan, van Anslem Douglas, uit Trinidad en Tobago, die het in 1998 onder een andere titel uitgebracht had. Via de Britse muziekproducer Jonathan King, die het nummer 'a trashy Euro-techno make-over' gegeven had, kwam het lied op de tafel van Greenberg terecht.

Eerst met de hulp van een aantal marketingbureaus, die Greenberg ingehuurd had om met het lied sportmanifestaties te animeren, en daarna dankzij de soundtrack van de bioscoopfilm "Rugrats in Paris: The Movie", die in november 2000 in de VS in wereldpremière ging, werd "Who let the dogs out" uiteindelijk wereldwijd meegebruld, van kleine fuifzalen tot gigantische sportstadions. Het nummer won in 2001 alvast een Grammy "for Best Dance Recording" en versloeg daarvoor onder meer "Let’s get loud" van Jennifer Lopez en "Blue (Da Ba Dee)" van Eiffel 65.

Onder geen beding gaan we zo’n lied opnemen. No way in hell!

Baha Men-groepslid Dyson Knight: "Voor Steve Greenberg was het een must dat wij dat nummer zouden opnemen, omdat onze groep de ‘vibe’ had om er een wereldhit van te maken. Maar toen een van de andere bandleden, Isaiah Taylor, het gehoord had, reageerde hij van: "Onder geen beding gaan we zo’n lied opnemen. No way in hell!" We zijn dan met enige afkeer in de opnamestudio gestapt, omdat ons management bleef aandringen. De rest is geschiedenis." (Vice, januari 2015)

Programmamaker Ben Sisto, die in 2019 een documentaire rond het hitsucces maakte: "Steve Greenberg en alleen hij is verantwoordelijk voor het gigantische succes. Zijn scherpzinnige kijk op de marketing, zijn banden met het bedrijfsleven en zijn constante inzet leidden tot de explosie van dit lied. Hij heeft er keihard voor gewerkt." (Mental Floss, juli 2020)

Anslem Douglas: "Het is een 'man-bashing' lied. Waarom? Omdat bijvoorbeeld de zin "The party was nice, the party was pumpin", niet echt over een feestje gaat, maar over het leven in het algemeen. En juist daar loopt alles gesmeerd. "Yippie-Yi-Yo" verwijst dan naar het feit dat iedereen zich goed voelt, dat het leven een feest is en dat het zoals gepland verloopt. Totdat een aantal mannen vrouwen als hoer en slet beginnen na te roepen, zeg maar met ieder vuil woord dat ze in hun woordenboek kunnen vinden. Dat kunnen de vrouwen niet ongestraft laten en ze reageren met: "Who let the dogs out?" Deze mannen zijn regelrechte honden." (Revelist, februari 2016)

"Ja, die zin "I tell the fellas: start the name callin", over wie gaat dat? Het was in ieder geval een ex-schoonbroer van mij die met die zin aangedraafd kwam. Maar wie nu met het schelden begonnen is, daar kan ik geen antwoord op geven. Zelfs over 100 jaar zal ik het niet kunnen om daarop een antwoord te geven.” (Huffington Post, juli 2016)

Isaiah Taylor: "Ik zeg altijd dat het onze drummer was. Beschouw het als een 'inside'-grap binnen onze groep, om elkaar te plagen: "Ja jij, jij hebt de honden losgelaten, niet?"" (Huffington Post)

Baha Men-groepslid Rik Carey: "We blijven binnen de groep de vinger naar elkaar wijzen. En intussen zoeken we de wereld af wie het kan zijn." (The Today Show (9Now), februari 2018)

Ben Sisto: "Als je het mij vraagt, dan zijn wij het die voortdurend de honden loslaten. Want we blijven er maar over praten, waardoor het nummer levendig blijft. Het is er zelfs een fenomeen door geworden." (Variety, maart 2019)

Anslem Douglas: "Eigenlijk ben ik niet zo’n fan van al die uitgebreide analyses van de tekst. Laat het gewoon het luchtige liedje zijn zoals het bedoeld is." (Huffington Post) In Vlaanderen hield "Who let the dogs out" het eind 2000, begin 2001 - met 20 jaar geleden een plek in de top 10 - alvast ruim 3 maanden in de hitparade vol:

Baha Men wordt intussen beschouwd als een onehitwonder, al scoorde de groep later, zij het met veel minder succes, nog met het dansnummer "Move it like this" en waren ze te horen op de soundtrack van de eerste "Shrek"-film. Ze treden nog steeds op, al gooide ook voor hen de afgelopen maanden het coronavirus roet in dat eten. De groep bracht vorig jaar ook nog een nieuwe single, "Take a chance", uit.

Meest gelezen