Muzikant Spencer Davis (81) van "The Spencer Davis Group" is overleden: "Keep on Running" was hun grootste hit

Spencer Davis, de Welshe gitarist en drijvende kracht achter de Spencer Davis Group is overleden. Hij werd 81. Hij was in het ziekenhuis opgenomen met een longontsteking, en die is hem fataal geworden.

De Spencer Davis Group scoorde wereldhits in de jaren 60 met "Keep on running" en "Somebody help me"

"Keep on running" betekende hun doorbraak. Toen ze met het nummer de top van de Britse hitlijsten bereikten in 1966, duwden ze de dubbele Beatles-single "We can work it out/Day Tripper" van de eerste plaats. De Beatles waren zo sportief om hen te feliciteren in een telegram: "Congratulations on reaching number one - The Beatles."

"Keep on running" was overigens een cover van een nummer van Jackie Edwards, een zanger uit Jamaica. Ook "Somebody help me" was trouwens oorspronkelijk een nummer van Edwards.

De jonge Steve Winwood - toen nog een tiener - maakte als leadzanger deel uit van "The Spencer Davis Group".  De band toerde destijds samen met "The Who" en de "Rolling Stones", ze maakten deel uit van de zogenoemde "British Invasion". Davis zou later ook Bob Marley en Robert Palmer helpen bij de lancering van hun carrière.

Spencer Davis is geboren in Swansea in Wales, onderdeel van het Verenigd Koninkrijk. Zijn vader was een paracommando bij het Britse leger. Toen hij zes jaar was leerde Spencer al harmonica en accordeon spelen.

Toen hij 16 was verhuisde hij naar Londen en verdiende daar zijn kost als ambtenaar. Later trok hij naar Birmingham als leraar Engels. 's Avonds trad hij op in locale clubs. 

Hij richtte de band "The Saints" op, samen met Bill Wyman, die later deel zou gaan uitmaken van "The Rolling Stones".  Davis liet zich vooral inspireren door blues en skiffle. Maar hij hield ook van folk, en trad samen met Christine Perfect op. Die ging later - als Christine McVie - deel uitmaken van "Fleetwood Mac".

Maar het grote succes kwam er pas met "The Spencer Davis Group". Die richtte hij op in 1963. Davis speelde toen gitaar, Steve Winwood speelde orgel en was de zanger, diens broer Muff Winwood speelde basgitaar en de drummer was Peter York.

De groep heette oorspronkelijk "The Rhythm & Blues Quartette". Maar ze veranderden hun naam toen Muff Winwood opmerkte dat Davis de enige was die graag interviews deed. Dat betekende dat de rest van de groep er vanonder kon muizen naar het café terwijl Spencer Davis de journalisten te woord stond.

Davis had namelijk een talenknobbel: hij sprak vlot Duits, Frans en Spaans, en dat hielp zeker om de band meer bekendheid te geven. Tot 1967 verschenen ze regelmatig in de hitlijsten, ook al hebben ze nooit getourd in de Verenigde Staten.

De band splitte op het hoogtepunt van zijn roem in 1967, toen Steve Winwood opstapte om zijn eigen band "Traffic" op te richten.

Door een wurgcontract met de platenmaatschappij had Davis erg weinig verdiend, ook al had de band miljoenen plaatjes verkocht. Hij was bijna bankroet toen er plots geld binnenstroomde van een liedje dat hij samen met Eddie Hardin had geschreven voor de "Allman Brothers". De single "Don't want you no more" ging 6 miljoen keer over de toonbank, en Spencer Davis was gered.