Hoe verging het "de man achter de piano tijdens de rellen in Kiev"?

Markiyan Matsekh: "Mijn vader vond het een dom idee. Hij zei: "Het gaat hier over mensen die door de politie in elkaar geslagen zijn. Denk je nu echt dat pianomuziek hen vrolijker zal maken?" Toch slaagde ik erin hem te overtuigen, waarna hij met het idee kwam om die piano voor een rij politieagenten te zetten. Om zo de wereld met een sterk beeld te tonen wat er in Oekraïne gaande was. We hebben dan snel nog een tweedehands piano gekocht en die geverfd in de garage van een vriend. Dat gebeurde ’s nachts, nadat mijn werkdag erop zat." (The Guardian, december 2014)

"De politie geloofde het verhaal dat de piano naar een privéwoning moest gebracht worden, waardoor hij in een busje op het plein geraakte waar de protesten plaatsvonden. Daar stond ik dan te wachten. Toen we de piano tevoorschijn haalden, leken de agenten vooral verward over hetgeen voor hun ogen gebeurde." (The Guardian) Omdat zijn vader ziek geworden was op de bewuste 7 december, werd de foto niet door hem maar door een goede vriend gemaakt.

"We wilden ook de mensen die de orders opvolgden bereiken, meer bepaald de oproerpolitie. Met muziek kunnen we hen raken en overhalen aan onze kant te staan. We weten dat het niet alleen maar wrede beesten zijn die onze broeders en zusters hebben geslagen." (NRC, december 2013)

"Ik heb mijn jas uitgedaan en ben 'Opus 64' van Chopin beginnen spelen. Maar het was -15 graden en ik kon nauwelijks mijn vingers bewegen. Uiteindelijk lukte het me anderhalve minuut lang te spelen. Het was in ieder geval niet mijn beste opvoering ooit." (The Guardian)

"Het was ook een van de eerste stukken die ik leerde spelen op de piano. Ik had ook wel een Oekraïens lied willen spelen, maar die schoten me op dat moment niet te binnen." (NRC)

Moeder Svitlana Wernert, die toen al 12 jaar in Nederland woonde, was alvast apetrots op haar zoon: "Toen Markiyan op bezoek was bij mij, stond er in Hoog Catharijne (overdekt winkel- en woningcomplex in Utrecht, nvdr) bij het station een hele grote 'Tankman': de man die tijdens de studentenopstand in China tanks tegenhield. Die is gemaakt door de Spaanse kunstenaar Fernando Sánchez Castillo. Dat heeft hem, denk ik, geïnspireerd. Het beeld laat zien dat één mens veel kan betekenen in de geschiedenis." (NRC, december 2013)

Markiyan Matsekh: "Op voorhand had ik journalisten verwittigd wat ik ging doen. Want mocht ik daar omwille van een piano in elkaar geslagen worden, dan moest ik er sowieso voor zorgen dat het wereldnieuws zou zijn." (The Guardian)

"Het was mijn bedoeling om de wereld te tonen dat wij geen extremisten, gewelddadige herrieschoppers waren. En dat doel is bereikt." (The Guardian)

Ook al bleef Matsekh na deze opmerkelijke passage -op zijn Twitterpagina omschrijft hij zich nog altijd als "That guy at piano-police pic"- tijdens vredesmanifestaties in onder meer Nederland optreden, toch legde hij zich vooral toe op een nog grotere passie, namelijk de wereld van IT. Zo is hij medeoprichter van een softwarebedrijf dat vooral de nieuwste snufjes in de mobiele technologie promoot. In die hoedanigheid geeft hij regelmatig lezingen en publiceert hij bijdragen in een eigen blog of voor gespecialiseerde technologiewebsites. Afgelopen september won hij nog een "Ukranian IT Award":