Nora Monsecour, de inspiratie voor "Girl", dient Hollywood-criticus van antwoord

Met een opvallende column verdedigt Nora Monsecour de film "Girl",  regisseur Lukas Dhont en hoofdrolspeler Victor Polster in het Amerikaanse blad "The Hollywood Reporter".  Ze noemt de film "een boodschap van moed, onverschrokkenheid en medeleven". Ze dient daarmee filmcriticus Oliver Whitney van antwoord, die eerder een frontale aanval op de film had gelanceerd in hetzelfde blad, en dat in volle campagne voor de nominaties voor de Golden Globes en de Oscars. 

"Girl" vertelt het verhaal van een jong meisje dat ballerina wil worden, maar geboren is in een jongenslichaam. Het is geïnspireerd op het levensverhaal van Nora Monsecour.  Ze treedt nu voor het voetlicht om het verhaal en de aanpak van regisseur Lukas Dhont vierkant te verdedigen.

Cultuurcriticus Oliver Whitney liet zich eerder opmerken met zijn kritiek op actrice Scarlett Johansson die een de rol zou vertolken van een man geboren in een vrouwenlichaam, hoewel ze zelf geen transgender is. Het resultaat was dat Johansson de rol aan zich voorbij liet gaan.

Ook nu veroordeelt Oliver Whitney de film "Girl" omdat regisseur Lukas Dhont en hoofdrolspeler Victor Polster zelf geen transgenders zijn. Maar zijn kritiek gaat veel verder. Hij noemt de film ronduit gevaarlijk. Het hoofdpersonage Lara ziet haar lichaam teveel als een trauma, en regisseur Dhont richt zijn voyeuristische blik voortdurend op haar schaamstreek, vindt hij.

Helemaal schadelijk vindt hij de boodschap dat Lara het door de hormoonbehandeling mentaal en fysiek moeilijk krijgt en overgaat tot zelfverminking. Hij noemt de film "onverantwoord", en "trans trauma porno die wordt voorgesteld als een triomfantelijk overlevingsverhaal". 

In haar repliek stelt Nora Monsecour daar haar eigen levenservaring tegenover. Die vertegenwoordigt niet alle ervaringen van transgenders, erkent ze, maar voor haar is de film wel een waarachtige weergave van wat ze zelf meemaakte.

Ze worstelde met zelfaanvaarding, en in lange en zorgvuldige gesprekken met regisseur Lukas Dhont drong ze erop aan dat hij zou tonen hoe ze haar eigen ergste vijand was. Nog meer dan tegen pesterijen van mensen die haar wilden zien mislukken moest ze vechten tegen haar eigen donkere gedachten, schrijft ze. Dat is dan ook duidelijk weergegeven in het personage van Lara in de film.

Monsecour verwijst ook dankbaar naar het team van UZ-Gent dat haar behandelde. Ze benadrukt dat het team nauw betrokken was bij de totstandkoming van het verhaal en erop toezag dat het personage Lara een accurate weergave van de werkelijkheid bood. 

Tenslotte verwijst Monsecour naar de vele warme en emotionele reacties die ze kreeg van transmeisjes en hun ouders sinds de première van de film: "Girl is voor hen gemaakt, door een regisseur die in mij geloofde. Een cis regisseur (cis = niet-transgender, nvdr) die vond dat mijn verhaal als transgender gehoord moest worden. Iemand die mij zo graag zag dat hij er tien jaar van zijn leven aan besteedde om te bedenken hoe hij haar verhaal zou vertellen".

Oliver Whitney besluit zijn kritiek met de opmerking dat enkel transpersonen integere films over transgenders kunnen maken, en dat enkel trans critici, trans distributeurs en trans festivalmedewerkers die films op de juiste manier kunnen beoordelen. 

Daarop repiliceert Nora Monsecour: "Wie "Girl" bekritiseert verhindert dat een trans verhaal gedeeld wordt met de wereld, en tracht mijzelf en mijn trans identiteit het zwijgen op te leggen. Het argument dat Lara's verhaal als transgender niet geloofwaardig is omdat een Lukas een cis regisseur is en we een cis hoofdrolspeler hebben vind ik een belediging.

Nora Monsecour sluit haar column droogjes af met de vaststelling dat "Girl", de Belgische inzending voor de Oscar voor niet-Engelstalige film, genomineerd is voor een Golden Globe als beste anderstalige film.