Hoe verging het de Spaanse ezel Baldo, die een jaar geleden de eerste lockdown opvrolijkte?

Meer dan 70 miljoen keer zou het filmpje intussen bekeken zijn op diverse sociale media, nadat het midden mei vorig jaar door Ismael Fernandez Arias op zijn eigen Facebookpagina voor wat vrienden gepubliceerd was. Maar de ontmoeting van de man uit de Spaanse stad Malaga met de ezel Baldomera, die hij en zijn broer in 2018 geschonken hadden aan hun vader die met pensioen ging, was zo aandoenlijk dat de beelden in een mum van tijd viraal gingen, in een periode dat de wereld in een eerste lockdown verzeild geraakt was door de coronapandemie. De luid balkende ezel en de tranen van Fernandez Arias lieten alvast weinigen onberoerd. En het bleek uiteindelijk het begin van een echt "sprookjes"-verhaal voor beiden te zijn.

Midden mei 2020 besloot Fernandez Arias ("Ik had er geen zin in om tijdens een 2e lockdown opnieuw opgesloten te zitten in het stadscentrum van Malaga, waar ik als plaatselijk journalist en persverantwoordelijke van het stadhuis werkte.") dus om zijn ouders en de ezel die hij aan zijn vader geschonken had, te bezoeken, die een 35-tal km verder in El Borge woonden. Nochtans vreesde hij dat de toen 5-jarige Baldomera - met roepnaam 'Baldo'  - hem vergeten zou zijn. Maar het werd een warm weerzien:

In volle (eerste) lockdownperiode hunkerden velen blijkbaar naar dit soort hartverwarmend nieuws. Het leverde Fernandez Arias alvast interviews op met onder meer CNN, Daily Mail, Al-Jazeera, The Telegraph en de nationale televisie van Japan. Ismael Fernandez Arias: "Het was opvallend te zien hoe de populariteit van het filmpje zich voortdurend verplaatste van het ene naar het andere land. Waardoor het bijvoorbeeld in Argentinië pas in augustus viraal ging. Een beetje zoals de pandemie zelf die zich geleidelijk over verschillende delen van de wereld uitstrekte." (SUR in English, augustus 2020)

Fernandez Arias zag snel meer mogelijkheden in het virale succes van Baldo. Zo nam hij een advocaat onder de arm die moest toezien op de beeld- en auteursrechten van de populaire ezel. Er kwamen dan ook snel koppen, tassen, T-shirts en zelfs mondmaskers op de markt met de afbeelding van Baldo. Bovendien dook het dier op in toeristische reisgidsen die de streek rond Malaga moesten aanprijzen. En er volgde natuurlijk een eigen Twitter-, Facebook- en Instagramaccount.

Maar kers op de taart werd de publicatie van een "sprookjes"-boek met Baldo als centrale figuur, bedoeld voor kinderen van 3 tot 8 jaar. Luis Amavisca, hoofdredacteur bij kinderuitgeverij NubeOcho: "Het verhaal ontroerde ons vanaf het moment dat we het te horen kregen. De kleine ezel Baldomera was voor ons een symbool van verzet tegen COVID-19, een verhaal van scheiding en hereniging dat velen van ons aan den lijve ondervonden met hun eigen dierbaren." (Publish News, september 2020)

Ismael Fernandez Arias: "Waarom we gekozen hebben voor de kinderuitgeverij, NubeOcho? Omdat het een uitgeverij is die kinderen leert over gelijkheid, over het belang van het milieu en de bescherming van dieren." (ABCandalucia, augustus 2020)

"Alle publiciteit rond Baldo maakt dat ik mensen ook kan warm maken voor dierenrechten en tegelijkertijd hen kan bewust maken van de ontvolkingsproblemen waarmee het agrarisch deel van Spanje te kampen heeft." (SUR in English)

In september 2020 verscheen dan, eerst in het Spaans, Catalaans en Baskisch, "La burrita Baldomera", om vervolgens, na zich op de Latijns-Amerikaanse boekenmarkt te hebben toegespitst, in april van dit jaar een Engelse versie te krijgen, "The story of Baldomera".

De Amerikaanse recensies zijn alvast erg positief, van "een inspiratievol verhaal voor kinderen met lieflijke tekeningen" en "een speels verhaal met kleurrijke tekeningen, perfect om net voor het slapen voor te lezen" tot "een ideaal boek om kinderen doorheen de coronapandemie te helpen".

"Ik mag wel zeggen dat mijn leven serieus veranderd is met zo’n beroemde ezel aan mijn zijde", aldus Fernandez Arias in januari op World News Today. En Baldo zelf, die lijkt van het effect van haar gebalk zo bewust te zijn, dat ze "iedere keer opnieuw hoopt op een wortel of snoepgoed als ze haar geluid weer eens geproduceerd heeft".

Meest gelezen