Allemaal Amerikaan: oog in oog met Jenna Duncan
Regelmatig laat onze correspondent in de VS een gewone man of vrouw in Amerika aan het woord. Soms zijn ze wit, soms zijn ze zwart, geel of bruin of nog anders gekleurd. Maar wel allemaal Amerikaan. Deze week: het verhaal van Jenna Duncan.
Ze is 31 jaar en woont in Spartanburg, in South Carolina. Maak kennis met Jenna Duncan. Jenna is kleuterleidster en is een alleenstaande mama van twee zoontjes, zes en zeven jaar oud. Ze worstelt met het bestaan.
Jenna houdt van het werk met kinderen, ook al was dat niet haar oorspronkelijke levensdoel. Haar droom was om banketbakker te worden, maar door een bijbaantje op een school veranderde ze haar spoor in het leven.
Jenna en haar man gingen uit mekaar net voor de geboorte van haar jongste zoontje. Sindsdien heeft ze het als alleenstaande moeder - zelfs met een voltijdse baan als kleuterjuf - lastig om de eindjes aan mekaar te knopen. Ze zegt zelf dat ze moet leven van loonstrook naar loonstrook. Ze moet bijbaantjes doen om rond te komen.
Ze is blij met de hulp die ze krijgt van haar geloofsgenoten in de Baptistenkerk van Spartanburg. Zonder hen zou het niet lukken, zegt ze. Onlangs was haar fornuis kapot. Ze had geen geld voor de reparatie, maar de kerk bracht haar gewoon een nieuw fornuis. Ze heeft dat netwerk nodig om het vol te houden, zegt ze. Oog in oog met Jenna Duncan.
Zoals Jenna zijn er talloos veel Amerikanen. Van de beurs ligt ze niet wakker. Ze heeft geen cent spaargeld. Het einde van de maand halen, is al een overwinning.
Bekijk hier het verhaal van Jenna Duncan:
Allemaal Amerikaan
VRT-correspondent Björn Soenens komt op zijn reportagereizen dwars door Amerika veel gewone Amerikanen tegen. Ieder heeft zijn of haar verhaal en onze man tekent dat verhaal graag op. De korte video's (gefilmd door Daan Wallis) over al die verschillende Amerikanen zijn min of meer een staalkaart van Amerika: een doorsnee van die enorme diversiteit aan mensen.
Hoe staat het land ervoor? Wat denken gewone Amerikanen? Waar dromen ze van? Wat hopen ze voor zichzelf en voor hun land? Hoe kijken ze naar hun eigen leven? Terwijl ze recht in de camera kijken, luchten ze hun hart. Bijna altijd worden ze lukraak op straat aangesproken, zonder voorkennis over wie ze zijn. Hun openhartigheid is vaak verbazingwekkend. Hun verhalen vormen een echte volksgeschiedenis van de VS.