Een parlementsvoorzitter kan wel degelijk het verschil maken
Partijvoorzitters die meestappen in een klimaatbetoging tegen hun eigen beleid, Filip Dewinter die belaagd wordt terwijl hij zich klaarmaakt voor een lezing en opstootjes in de verschillende parlementen: het politieke spel werd deze week weer hard gespeeld. Wetstraatwatcher Ivan De Vadder overloopt de politieke actualiteit.
Ze betogen tegen hun eigen beleid. Eigenlijk vinden de voorzitters van de meerderheidspartijen -net als andere betogers- dat het huidige beleid, dat ze zelf vorm geven, onvoldoende is en denken ze dat er meer nodig is. En dus betogen die meerderheidsvoorzitters ook tegen zichzelf. Want wat zou een betogende voorzitter van een meerderheidspartij antwoorden, mocht je hem of haar de vraag stellen wie die klimaatomslag moet realiseren. De oppositie? Of toch de eigen regering? Of toch de eigen regering, mét een Klimaatminister zoals Zakia Khattabi van Ecolo? Tegen zichzelf betogende partijvoorzitters, het blijft een merkwaardig fenomeen, dat intussen stilaan helemaal ingeburgerd is geraakt.
Een hervormingsregering: makkelijker gezegd dan gedaan
Het ging in "De zevende dag", en op RTL, in "C'est pas tous les jours dimanche", over de fiscale hervorming. Of liever over de noodzaak ervan. Er is over de partijgrenzen heen overeenstemming over het doel van zo'n hervorming: vooral mensen die werken, moeten netto meer overhouden van hun loon. En ook over de manier waarop is geen discussie: dat doe je door de lasten op arbeid te verminderen. Maar dan komt de aap uit de mouw: want door die lasten te verminderen, krijgt de overheid minder inkomsten en moeten die dus gecompenseerd worden.
In De Tijd stond dit weekend dat minister van Financiën Vincent Van Peteghem (CD&V) er onder meer aan denkt om te snoeien in de fiscale voordelen van de bedrijven. Het kabinet-Van Peteghem heeft het over 'excessen'. En die uitspraak brengt de 'zondagse' poppen aan het dansen. De MR van Georges-Louis Bouchez wil niet dat er geraakt wordt aan de bedrijven, de Open VLD vindt de methode om de belastingvrije som te verhogen geen goed idee, want daarmee geef je evenveel hogere inkomsten aan mensen die niet werken, en de PS wil dan weer dat de lasten gecompenseerd worden door belastingen op de vermogens van bedrijven én van individuen.
Of hoe een hervormingsregering worden, makkelijker gezegd is dan gedaan.
Ivan De Vadder: "Een hervormingsregering zijn: het blijkt gemakkelijker gezegd dan gedaan"
Filip Dewinter (Vlaams Belang) tegen de grond gewerkt
Nog opvallend: Filip Dewinter wordt belaagd terwijl hij zich klaarmaakt voor een lezing over zijn boek. Even opvallend is de collectieve veroordeling van dat geweld, over alle partijgrenzen heen: Georges-Louis Bouchez (voorzitter MR), Jeremie Vaneeckhout (voorzitter Groen), Sammy Mahdi (voorzitter CD&V), en Bart Somers (Vlaams minister Open VLD), om er maar enkelen aan te halen, veroordelen allemaal het geweld.
Om toch maar eens onthutsende cijfers aan te halen: uit een peiling die gepubliceerd wordt op 8 december 2021, op de site van France Bleu, waarbij 10.320 Fransen werden ondervraagd, blijkt dat 45% onder hen begrip heeft voor het uitschelden van volksvertegenwoordigers. Eén derde onder hen ziet geen graten in het bekladden van een partijhoofdkwartier. 26% van hen heeft begrip voor het feit dat verkozen politici bedreigd worden, en een kwart onder hen (ook 26%) heeft geen probleem met fysieke agressie tegenover politici.
Laten we hopen dat we niet die Franse toer opgaan.
De rol van een parlementsvoorzitter
Ten slotte, een parlementsvoorzitter kan wel degelijk het verschil maken. Verleden week hebben er zich twee incidenten afgespeeld in verschillende parlementen: er was de verrassende verschijning van Sihame El Kaouakibi in het Vlaams Parlement, en er was het incident met de voorzitter van Vlaams Belang, Tom Van Grieken, naar aanleiding van een vraag in de Kamer over de mentale dip van Vooruit-minister Meryame Kitir.
En dan blijkt hoe parlementsvoorzitters, die door de meeste politici en journalisten vaak worden beschouwd als weggepromoveerde politici of politici die fin de carrière zijn, toch een belangrijke rol kunnen spelen. Door te beslissen de zitting over de opheffing van de onschendbaarheid van Sihame El Kaouakibi achter gesloten deuren te houden, heeft Liesbeth Homans, voorzitter van het Vlaams parlement, vermeden dat het parlement gebruikt werd voor een persoonlijke boodschap. En dat deed ze met het reglement in de hand.
Maar door dat reglement níet toe te passen, en N-VA-Kamerlid Valerie Van Peel toe te laten in te breken in het vragenuurtje, bij een vraag van Vlaams Belangvoorzitter Tom Van Grieken, heeft Kamervoorzitter Eliane Tilleux van de PS een fout gemaakt.
Wanneer dat reglement nu -wegens een antipathie voor de ideologie van de vragensteller- niet wordt toegepast, zal dat reglement -mochten de rollen ooit omgekeerd zijn- ook kunnen opzij geschoven worden om andere partijen niet te beschermen. En dat is een gevaarlijk precedent. Want een reglement beschermt iedereen, los van de ideologie.