"Losse flodders zoals kinderpardon in de praktijk niet werkbaar"

De discussie over het uitzetten van kinderen is weer opgelaaid naar aanleiding van het 16-jarige Kosovaarse meisje Djellza uit Mechelen, dat al haar hele leven in ons land woont, maar begin augustus samen met haar broer en vader werd opgepakt en nu vastzit in afwachting van haar uitzetting. Haar moeder was niet thuis op dat ogenblik en leeft nu ondergedoken.

De ouders van het meisje kwamen in 2000 via Duitsland naar ons land. Sindsdien woont het gezin illegaal in België, hun 7 asielaanvragen werden allemaal afgewezen. Nu lijkt er evenwel een definitief einde te komen aan hun verblijf in ons land. Dat kinderen die hier goed geïntegreerd zijn, het land moeten verlaten, is kinderrechtencommissaris Bruno Vanobbergen een doorn in het oog. Hij pleit er daarom voor om kinderen zonder papieren niet uit te wijzen als ze hier al vijf jaar wonen en goed geïntegreerd zijn, een zogenoemd "kinderpardon". 

Maar staatssecretaris Francken ziet daar geen heil in. Hij geeft toe dat de uitzetting van een kind dat hier geïntegreerd is, "niet ideaal is voor de pedagogische ontwikkeling", maar volgens hem is een kinderpardon in de praktijk niet werkbaar. "Het is makkelijk om langs de zijlijn losse flodders te lanceren", vindt Francken. "Hij heeft in het verleden ook al voorgesteld om kinderen eerst hun schooljaar te laten uitdoen, wat in de praktijk betekent dat gezinnen met kinderen alleen in juli en augustus zou kunnen worden gerepatrieerd, wat de facto betekent dat je elk illegaal gezin met kinderen papieren geeft."

Francken wijst er ook op dat zo'n kinderpardon wel eens een aanzuigeffect zou kunnen creëren. "Want bij elke collectieve regularisatie zien we een verhuisbeweging van andere Europese lidstaten naar het land dat een regularisatie doorvoert. En sinds de vluchtelingencrisis van vorig jaar zijn er zoveel illegalen in Europa die de makkelijkste weg zoeken om papieren vast te krijgen."

Ook de criteria voor zo'n kinderpardon zouden volgens Francken al snel problemen opleveren. "Want als je een verblijf van 10 of 15 jaar als criterium hanteert, zullen er al snel gezinnen die daar niet aan voldoen, sterke argumenten op tafel leggen om toch op hun beurt hun vraag om papieren te rechtvaardigen."

Als staatssecretaris moet hij vooral de wetten naleven, zo beklemtoont Francken. "En als overheid moeten we zorgen voor korte procedures, voor een duidelijk antwoord op korte termijn, en voor een terugkeerbeleid dat ervoor zorgt dat mensen ook effectief terugkeren, vrijwillig als het kan, gedwongen als het moet."

Maar in het concrete dossier van Djellza valt de overheid weinig te verwijten, vindt Francken. "In deze zaak is er altijd op relatief korte termijn een beslissing genomen. Ze zijn blijven procederen, maar hebben altijd een negatief antwoord gekregen, want Kosovo staat op de lijst van veilige landen. Ze hebben 8 bevelen om het land te verlaten genegeerd, wat toch van het goede wat te veel is. Het was dan ook de verantwoordelijkheid van de ouders om te beseffen dat het hier niets zou worden en terug te keren", zegt de staatssecretaris, die zich daarmee aansluit bij wat Freddy Roosemont, hoofd van de Dienst Vreemdelingenzaken, gisteravond al zei. 

Dat dit voor het meisje, dat volgens hem de dupe is van de hele zaak, erg moeilijk is, dat beseft Francken uiteraard ook. "Het is inderdaad een heel moeilijk verhaal", geeft hij toe. "Maar als de ouders de bevelen in de wind slaan, dan is dit pijnlijk voor hun dochter. Als vader vind ik dit persoonlijk ook heel erg, maar ik heb als staatssecretaris een beslissing genomen en ik zal me daar ook aan houden, want we leven nu eenmaal in een rechtsstaat."