Luchtverkeersleiders Skeyes anoniem over sociale onrust: "Er komen acties, ik ben er zeker van"

Vandaag zat het bestuur van Skeyes opnieuw aan tafel met de verschillende vakbonden. Daaruit kwam een sociaal akkoord tussen het bestuur en de socialistische vakbond, een eerste aanleg om de penibele werkomstandigheden van de luchtverkeersleiders een halt toe te roepen. De christelijke- en de liberale vakbond hebben zich tegen de voorstellen van Skeyes uitgesproken, waardoor het akkoord wellicht een maat voor niets is.

Op de achtergrond zijn de luchtverkeersleiders ten einde raad. Verschillende getuigen spreken anoniem over de moeilijke werkomstandigheden en over hoe het bestuur omgaat met hun eisen. De verkeersleiders zijn het eens: er moet verandering komen, of er volgen acties.

Als er één gedeelde frustratie onder de luchtverkeersleiders opvalt, dan is dat wel het loodzware werk. Een hoop werkdagen waar steeds een opperste concentratie vereist is. "Mensen komen aan het einde van hun krachten", klinkt het bij een van de verkeersleiders. "We worden zo geduwd, zo overbevraagd dat we allemaal doodop zijn. Er is een groot gebrek aan rust". Ook in het privéleven merken de verkeersleiders dat hun zware job gevolgen heeft. "Als ik aan mijn kinderen vraag wat ze later willen worden, zeggen ze "niets met luchtvaart". Zegt dat niet genoeg?"

Het werk wordt vooral loodzwaar door het grote aantal opeenvolgende werkdagen. "We werken soms 26 tot 27 dagen per maand, in reeksen van tot soms wel twaalf opeenvolgende dagen. Reken daarbij nog korte pauzes en een stevig tempo. Dat is niet te houden", klinkt het. "Bovendien wordt de hele groep ouder, waardoor je reactiesnelheid en je recuperatievermogen dalen. Toch verwachten ze dat we nog steeds alles geven. Voor ons is 5 tot 6 werkdagen op een rij meer dan voldoende."

De vermoeidheid van het personeel geraakt niet opgelost omdat het personeelstekort blijft aanhouden. Dat wordt herhaaldelijk benadrukt tijdens de gesprekken. Het ACC, het centrum dat het overvliegende luchtverkeer regelt, zou zo'n 104 werknemers moeten tellen. "Nu zijn we met 75, dan kan je zeggen dat we onderbemand zijn", klinkt het gefrustreerd. 

Bovendien zeggen de luchtverkeersleiders dat hen wordt opgedrongen om een capaciteit van zoveel mogelijk vliegtuigen per uur te behouden. "Overal in de EU wordt het personeelstekort opgevangen door restricties toe te passen: een beperkt aantal vliegtuigen per uur, niet meer. Bij ons gebeurt dat niet, dan riskeer je de veiligheid van de passagiers, de luchthaven en het personeel."

Hoewel de stakingsacties inmiddels dagelijkse kost lijken, zeggen de luchtverkeersleiders dat het al maanden geleden is dat ze nog gestaakt hebben. "Ook nu wordt er niet gestaakt, we eisen onze wettelijke rustpauzes op", zegt een van de verkeersleiders. "Om dat te omschrijven als een stakingsactie is compleet van de pot gerukt". De verkeersleiders hebben immers wettelijk recht op 8 rustdagen per maand, maar door het personeelstekort is dat vaak onmogelijk. 

Wanneer er gestaakt wordt, is dat omdat er geen andere oplossing is, benadrukken de verkeersleiders. Aan dit tempo is het voor hen duidelijk dat er nog acties zullen volgen. "De voorstellen die nu op tafel liggen, zijn onaanvaardbaar. Er zullen nog acties volgen, daar ben ik zeker van."

Een eenduidige oplossing is ver zoek, omdat het probleem zich op verschillende fronten situeert. Eén ding is zeker volgens de verkeersleiders: er moet dringend verandering komen. Ze vragen minder werk en respect voor de arbeidsreglementen om hun job goed uit te voeren. "Zorg voor uw mensen, bescherm uw mensen en zij zullen voor u zorgen."

Ook de aanwerving van nieuw personeel lost het probleem momenteel niet op. Verkeersleiders hebben ervaring en een goede opleiding nodig om alles in goede banen te leiden. "Rekrutering vergt ook tijd, en die krijgen we niet. Er is een grote toestroom van nieuwelingen. Die moeten voldoende opgeleid worden om incidenten, zoals we die in het verleden al hebben gehad, te vermijden."

Volgens de verkeersleiders is er ook verandering nodig in de communicatie en de transparantie naar de buitenwereld toe. "De directie verspreidt vaak fake news. Het beeld dat de mensen van ons hebben, is niet juist. Ze vinden ons luie, teveel betaalde ambtenaren. Anderzijds krijgen we geld aangeboden om meer te werken, maar dat willen we niet. We willen dat onze rust en arbeidstijden gerespecteerd worden. Maar dan volgen er bedreigingen en intimidaties."

Bekijk hieronder de volledige reportage van "Terzake":