Tom vangt drie Oekraïense vluchtelingen op: "We proberen hen vooral rust te geven en niet te veel uit te vragen"

Galina Kashuk vluchtte op 26 februari samen met haar moeder en dochter vanuit Zaporizja in Oekraïne richting België. “We waren heel bang. We hebben geen ontploffingen gezien, maar wel alles gehoord", vertelt Galina in "De zevende dag". Pas 6 dagen, een treinrit en vier busritten later kwamen ze helemaal vermoeid aan in Brussel. 

Terwijl zij hun uitputtende tocht doormaakten, volgde Tom en zijn vrouw Birgit de situatie in Oekraïne op de voet. "Ik was zo gedegouteerd door die situatie daar, ik had er zelfs slapeloze nachten van." Tom zijn kinderen studeren momenteel in het buitenland, dus er stonden twee kamers vrij. "Ik heb mijn hart laten spreken en ik heb mij vorige donderdagnacht aangemeld op een website", legt hij uit. "Zondagochtend had ik al een mailtje van Galina."

Het voordeel is dat Galina vrij goed Nederlands kent. Ze woonde al eerder zeven jaar in België samen met haar dochter Svitlana, maar ze keerden in 2018 terug naar Oekraïne om te zorgen voor oma Natalia. Dat is dan ook de reden dat ze ervoor kozen om naar België te komen. "Het is voor mijn kind de kans om naar school te gaan, voor mij de kans om een goede job te vinden", vertelt Galina zelf. Ook Tom vindt het positief dat die taalbarrière wegvalt. "Ze hebben ondertussen al veel gedeeld met ons. Maar we proberen hen vooral rust te geven en we vragen hen niet uit over alles."

Een ruimte creëren die veilig en rustig is, dat is volgens traumapsychologe Marieke Impens ook meteen het belangrijkste voordeel van individuele opvang bij mensen thuis. "In tegenstelling tot collectieve opvang, waar veel mensen zijn en er meer chaos is", vertelt ze. "Een ander belangrijk aandachtspunt bij de opvang van vluchtelingen is dat we die mensen het gevoel geven dat ze een verschil maken en dat ze zich nuttig voelen."

Dat zal in hun geval geen probleem zijn. Galina zelf kan binnenkort als arts aan de slag in het UZ Gent en Svitlana gaat al sinds deze week naar school. "Mijn leerkracht heeft gevraagd om een presentatie te maken over Oekraïne en hoe ik naar België ben gekomen. Heel veel kinderen stelden vragen en iedereen heeft alles aan hun ouders verteld". Oma Natalia is dan weer volop Nederlands aan het leren.

Hoe lang ze nog bij Tom en zijn vrouw zullen verblijven, is nog niet duidelijk. "Onze dochter komt bij Pasen terug, maar dan kunnen ze met drie op een kamer liggen. En we zijn sowieso op zoek naar een woning voor hen." Op de vraag of ze ooit nog zullen terugkeren naar Oekraïne, antwoordden Galina en Svitlana met twijfel. "Thuis is thuis, maar België is een tweede thuis."