Niet alle goden rusten op zondag
Wat een mens zoal doet op een zondag in december: laat opstaan, thee zetten, muziekje op, de krant erbij, het boek dat al zo lang op je leeslijst staat, of kijken naar "De Zevende Dag". Voor sommigen niet meteen de ideale zondagmiddag, maar ik weet het actualiteitenprogramma omwille van de journalistieke integriteit doorgaans te smaken. Dat was afgelopen zondag wat anders.
Naar aanleiding van de voorstelling van het nieuwe schepencollege in Gent ontvangt journaliste Lisbeth Imbo de ravissante Hafsa El Bazioui. Nadat zij in oktober een monsterscore van bijna 4.000 stemmen behaalde, werd El Bazioui benoemd als schepen van Personeel, Noord-Zuid Samenwerking en Facility Management. Hoewel ze die bevoegdheid zal opnemen na eerst drie jaar te zetelen als gemeenteraadslid, veroorzaakt dat nu al de nodige furore: ze is de eerste Vlaamse schepen met een hoofddoek. Hafsa hoopt dan ook dat ze niet gereduceerd zal worden tot "de migrant", zo vertrouwt ze De Morgen toe in een interview.
Gemiste kansen
Helaas. Haar woorden zijn nog niet koud of het is al zover. Mevrouw Imbo alludeert aanvankelijk op het verband tussen de migratieachtergrond van haar gesprekspartner en haar benoeming, wat die laatste in alle kalmte weerlegt. Maar haar ondervraagster volhardt: waarom El Bazioui geen schepen van Gentse Feesten wilde worden? Opnieuw houdt de laatste het hoofd koel: ze wil vooral bevoegdheden die dicht bij haar ambitie en expertise liggen. Logisch, denk ik. Mevrouw Imbo lijkt minder overtuigd: of dat niet te maken heeft met het feit dat Hafsa moslima is, en de Gentse Feesten door de vele alcohol niet meteen haar habitat zijn? Had het schepencollege daarmee geen statement kunnen maken, is het geen gemiste kans?
Gemiste kansen die zondagmiddag inderdaad bij de vleet. De zaken waarover het had moeten gaan – El Bazioui’s visie en expertise – bleven volstrekt achterwege, hoewel de schepen even herhaaldelijk als tevergeefs benadrukte dat het haar daarom te doen is. Dat doet me denken aan hoe vorig jaar het onderzoek van Dounia Bourabain (over discriminatie in kledingzaken) in twijfel werd getrokken in het licht van de migratieachtergrond van de sociologe.
Het zijn voorbeelden die aantonen dat de krampachtigheid in de publieke omgang met moslims zo groot is geworden dat relevante expertise niet herkend of erkend wordt wanneer ze zich nochtans ontegenzeggelijk aandient. Zo ook zondag: het gesprek ging niet alleen over een mandaat dat helemaal niet ter zake deed (sinds wanneer vragen wij schepenen naar bevoegdheden die zij niet uitoefenen?), het deed dat ook nog eens vanuit een vooringenomenheid waarvan je zou hopen dat die inmiddels achterhaald is (lees: moslims gaan niet naar straatfeesten).
De krampachtigheid in de publieke omgang met moslims is zo groot geworden dat relevante expertise niet herkend of erkend wordt wanneer ze zich nochtans ontegenzeggelijk aandient.
Kort nadien vraagt mevrouw Imbo of Hafsa het vervelend vindt dat ze in alle kranten wordt bestempeld als eerste Vlaamse schepen met een hoofddoek, iets dat ze volgens haar "voor eeuwig en altijd zal blijven".
Neen, mevrouw Imbo, dat hoeft Hafsa niet voor eeuwig en altijd te blijven. En u had daar zondag alvast verandering in kunnen brengen door haar op een andere manier te benaderen. Maar u moest zo nodig haar religie erbij halen. Soms te pas, maar vaker te onpas. Zo zie je maar. Zelfs op "De Zevende Dag" mag god niet rusten. Althans niet de god van de moslims.
VRT NWS wil op vrtnws.be een bijdrage leveren aan het maatschappelijk debat over actuele thema’s. Omdat we het belangrijk vinden om verschillende stemmen en meningen te horen publiceren we regelmatig opinieteksten. Elke auteur schrijft in eigen naam of in die van zijn vereniging. Zij zijn verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst. Wilt u graag zelf een opiniestuk publiceren, contacteer dan VRT NWS via moderator@vrt.be.