Oostende ontwaakt met duizenden papieren bloemen op het strand: "Er is weer kleur en hoop"
Vanmorgen vroeg stond er op het strand van Oostende een grote bloemenzee. Er waren duizenden papieren bloemen te zien voor een project van het festival Theater Aan Zee en Ketnet. Kinderen, ouders, grootouders, familie en vrienden uit Vlaanderen en Brussel hebben 2 weken lang geholpen om kleurrijke strandbloemen te maken.
Met De Grootste Bloemenzee willen Ketnet en Theater aan Zee de aandacht vestigen op de kleurrijke papieren strandbloemen. Dat traditionele spel voor kinderen is erkend als immaterieel erfgoed in Vlaanderen. Caroline Pauwels, de rector van de VUB en TAZ-curator, nam het initiatief: “Met deze bloemenzee wilden we een moment van verbinding creëren en dat is gelukt! Het resultaat is een prachtige bloemenzee. Zo veel kleurrijke creaties bij elkaar, gemaakt over generaties en culturen heen. Ik heb veel enthousiasme gezien de afgelopen weken. En ook veel unieke bloemen! Na een periode waarbij we allemaal connectie hebben gemist, is dit resultaat hartverwarmend.”
De voorbije weken brachten vele mensen in Vlaanderen en Brussel papieren bloemen naar de winkels van Dreamland en Colruyt. Vanmorgen vroeg werden ze zorgvuldig op het strand geplant. Kinderen en voorbijgangers mogen de kleurrijke strandbloemen plukken om mee naar huis te nemen of om een winkeltje met schelpenruil te openen op het strand. Ook de artiesten, die dit jaar in première gaan op het theaterfestival krijgen een papieren ruiker cadeau.
6.000 papieren bloemen kleuren het strand. En wie aan de bloemenzee voorbijkomt, mag er eentje meenemen.
De Wereld Krijgt Mij
Achter de bloemen staat de tekst 'De Wereld Krijgt Mij’ te lezen. Dat is de laatste regel uit het gedicht "Fiets" dat auteur Bart Moeyaert speciaal voor dit project geschreven heeft. "De coronaperiode is lastig en je kunt bij de pakken blijven zitten. Maar je kunt de zaak ook omdraaien. Je ziet de wereld dan niet als iets dreigends maar je zegt net dat de wereld van jou is."
Lees en luister naar hieronder naar het gedicht van Bart Moeyaert:
Oostende ontwaakt met duizenden papieren bloemen op het strand
fiets
je zit achterop
dus zie je een rug
en niet wat er komt
als je dan roept:
zeg mij wat er is
zegt een stem:
de weg, kind, de weg
op een dag denk je
klaar, ik heb het gehad
met dat zicht van opzij
er is altijd wel iets
wat ik nog niet kan
nog lang niet weet
of beter niet zeg
mag ik nu het stuur
dan slingert het pad
en tingelt mijn bel
ik ga naar een plek
waar ik nooit ben geweest
en fiets ik verkeerd
is dat pech, maar niet erg
wat ik zie hou ik bij
een berg heeft een top
en de wereld krijgt mij
Bart Moeyaert
