Brief van Animal Rights: waarom wij filmen hoe de nek van kuikens wordt gebroken

Nadine Lucas is voorzitter van Animal Rights, een van oorsprong Nederlandse beweging die dierenleed wil aanklagen.

Animal Rights ziet dieren niet als goederen, grondstoffen , productiemiddelen of voedingsartikelen. Het zijn levende en voelende wezens die het recht verdienen op leven en welzijn. Een waardig en vervuld leven dat past bij hun natuurlijke noden en verlangens. Een leven dat niet opgeëist wordt voor menselijke belangen. Wij komen op voor de dieren die gebruikt worden in de vleesindustrie, dierproefindustrie en bontindustrie. In deze industrieën sneuvelen miljarden dierenlevens. Die dieren hebben geen enkele mogelijkheid om voor zichzelf op te komen.

Daarom zien wij het als onze plicht om dit te doen.

Onze recentste undercoveronderzoeken werden uitgevoerd in de vleesindustrie. We filmden onder andere dierenmishandeling in het varkensslachthuis van Tielt en ernstige misstanden in de vleeskippensector.

De vleesindustrie zet in op grootschalige productie: men wil zoveel mogelijk winst maken en dat met zo weinig mogelijk kosten. De zorg voor dieren is ondergeschikt aan economische belangen. Met termen als "diervriendelijk vlees", "humane slacht" en "respect voor dierenwelzijn" worden bezorgde consumenten gesust. Het doel: vooral niet stoppen met het kopen van vlees en andere dierlijke producten. De werkelijke zorg om "dierenwelzijn" of "respect voor dieren" staat in onze overtuiging haaks op het verhandelen, doden en opeten van dieren.

Door undercoverbeelden te maken in de vleesindustrie wil Animal Rights mensen bewust maken van het feit dat dieren lijden voor de productie van vlees. We tonen hoe dieren met duizenden op elkaar gepropt worden in een onnatuurlijke omgeving om zo snel mogelijk vetgemest te worden voor de slacht. We leggen uit wat de gevolgen daarvan zijn voor de gezondheid en het welzijn van dieren. We tonen ook aan dat deze vreselijke toestanden niet gebeuren in een land ver weg, maar hier bij ons, in Vlaanderen.

Ons onderzoekswerk leidt ertoe dat mensen zich vragen gaan stellen bij hun eigen vleesconsumptie. Wat gaat er door hen heen als ze naar dieren kijken? Zien zij dieren als producten? Of zien ze de dieren als levende, voelende wezens die kunnen lijden? Vinden ze het rechtvaardig dat dieren moeten lijden omdat mensen vlees willen eten? Hoe staan ze tegenover andere leef- en voedingsgewoonten waar geen dieren voor hoeven te lijden en sterven?

Naast het dierenleed dat gepaard gaat met de productie van vlees tonen we ook wat de alternatieven zijn. In ons nevenproject Plant Power leggen we uit dat mensen perfect gezond en gelukkig kunnen leven met plantaardig voedsel. We geven praktische tips om dierlijke producten in je voeding te vervangen door plantaardige producten. We tonen dat er tegenwoordig heel veel keuze is in plantaardige voedsel, beschikbaar voor ieders budget.

Mensen informeren en sensibiliseren over dierenleed in de vleesindustrie en over plantaardig voedsel is voor ons de meest effectieve manier om op termijn vele dierenlevens te sparen van de slacht. Hoe meer mensen ervoor kiezen om over te stappen op plantaardige voeding, hoe minder dieren er geslacht moeten worden. Dat is de wet van vraag en aanbod. Daarvoor is een mentaliteitsverandering nodig waarvan het effect pas op lange termijn te meten zal zijn.

Wij zijn uiteraard ook blij wanneer onze campagnes resulteren in strengere wetgeving en meer controles. Alles wat kan helpen om het leed van de dieren in de vlees- en in andere industrieën te verminderen is positief. Voor ons blijft echter de kernboodschap: dieren dienen niet om door mensen gebruikt, gedood en opgegeten te worden. Wij vinden dat dieren voelende wezens zijn die net als mensen het recht hebben om te beschikken over hun eigen lichaam en leven.

Wie zit achter Animal Rights?

VRT Nieuws wil op deredactie.be een bijdrage leveren aan het maatschappelijk debat over actuele thema’s. Omdat we het belangrijk vinden om verschillende stemmen en meningen te horen publiceren we regelmatig opinieteksten. Elke auteur schrijft in eigen naam of in die van zijn vereniging. Zij zijn verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst.