Illegaal in Texas: alleen een zak in de grond
Met vereende krachten tillen studenten forensische antropologie een zak uit een diep gegraven gat omhoog. Onder de snikhete zon leggen ze het ingepakte lichaam op de geelbruine aarde. Eén van hen schrijft nummers op de witte plastic zak. Dan is het lijk klaar voor transport. Richting de snijtafels van de Texas State University in San Marcos. En hopelijk: via identificatie terug naar huis: in Mexico of Centraal-Amerika.
Drie keer speelt dit tafereel zich af tijdens één middag opgravingen op het kerkhof van Rio Grande City, een klein plaatsje langs de gelijknamige grensrivier tussen Mexico en de Verenigde Staten. Drie gegraven kuilen herbergen mogelijk nog tien tot vijftien lichamen. Tenminste, als het geheugen van een lokale begrafenisonderneming en een negentigjarige doodgraver betrouwbaar blijkt.
"We zouden graag willen weten hoeveel migranten er jaarlijks overlijden in alle counties (gemeenten) langs de grens’’, zegt Spradley. "Maar we zullen het nooit weten. Niemand houdt statistieken bij. Er is geen enkel overzicht." Het kunnen er honderden zijn, maar ook duizenden. Het maakt het initiatief van de professor biologische antropologie, om naamloze migranten op te sporen en alsnog te identificeren, uniek in Amerika.
Geen geld voor een autopsie
Bij eerdere opgravingen in Brooks County, zo’n honderd kilometer ten noorden van de grens, stuitte Spradley met haar team op 225 lichamen. Ook die waren zonder markering, en soms met meerdere lijken in één zak, kriskras neergelegd onder de looppaden van de begraafplaats. Van hen zijn er inmiddels 25 geïdentificeerd.
"Eigenlijk zou elk lijk naar een patholoog-anatoom moeten worden gestuurd", weet forensisch tandarts James Fancher. Maar van alle Texaanse grensgemeenten heeft alleen Laredo zo’n "medical examiner". "Een autopsie kost zo 2.500 dollar. Als daar identificatie via dna bij komt plus repatriatie naar huis, dan loopt het helemaal in de papieren. Deze grensgemeenten zijn de armste van het land. Daar hebben ze het geld niet voor."
En dus eindigt de Amerikaanse droom van talloze migranten in een plastic zak onder de aarde. Terwijl thuisblijvers blijven hopen op een teken van leven. Sommigen verdrinken tijdens het oversteken van de Rio Grande. Anderen bezwijken door de hitte als men probeert de controleposten van de Border Patrol te omzeilen.
Spradley: "Dit is een humanitaire crisis. Een crisis veroorzaakt door de harde migratiepolitiek van onze federale regering. Het bouwen van muren dwingt migranten risicovollere routes te kiezen. Maar Washington doet niets om de gevolgen van dit beleid op te lossen. Dat laat ze over aan de armste counties van het land. Ik noem dat triest."
