Vlaamse kranten over brexit: "Britse samenleving is tot op het bot verdeeld"

Wat er nu ook zal gebeuren, de uitkomst staat volgens Bart Sturtewagen in De Standaard zo goed als vast: chaos. Premier May kan binnen de drie dagen een nieuw plan voorleggen. De regering kan vallen en er kunnen nieuwe verkiezingen komen. Maar geen van die scenario's wijst er op dat er een ordelijke uitweg gevonden kan worden. Zijn besluit is dan ook: "Te vrezen valt dat de Britten eerst echt met de concrete gevolgen van hun keuze moeten worden geconfronteerd, voor ze voor rede vatbaar worden."

Maarten Rabaey van De Morgen ziet maar één oplossing: nieuwe verkiezingen. Ofwel houdt premier May de eer aan zichzelf ofwel moeten we hopen dat de vertrouwensstemming van oppositieleider Jeremy Corbyn genoeg steun krijgt, schrijft hij. "Verkiezingen afdwingen is nu het beste antwoord op deze kibbelmeerderheid." Het zou daarbij niet slecht zijn om die verkiezingen te laten samenvallen met een "adviserende People's Vote", vindt hij, "die het volk raadpleegt: bent u voor of tegen het voortzetten van de brexit?" Het is voor iedereen, ook voor Corbyn, tijd om kleur te bekennen, stelt Rabaey.

Jean Vanempten van De Tijd ziet premier May niet meteen vertrekken. De vertrouwensstemming zal ze wellicht winnen en ook een paleisrevolutie binnen haar eigen Conservatieve Partij lijkt weinig waarschijnlijk. Hoe het nu verder moet, is een open vraag, schrijft hij, want de Britse politiek is hopeloos verdeeld over hoe de brexit aangepakt moet worden. "De Britse politici zullen zichzelf uit de crisis moeten hijsen." Gemakkelijk zal dat niet worden. Het zal veel creativiteit vergen om alsnog een uitweg te vinden, iets waar tot nu weinig sprake van is geweest. De weg opent zich dan ook voor een harde brexit, zonder akkoord.  De beleidsmakers in de rest van Europa bereiden zich daar maar beter al op voor.

Wat er zo dramatisch is aan de stemming van gisteravond? De ongeziene verdeeldheid binnen het nee-kamp, schrijft Peter Mijlemans van Het Nieuwsblad. Sommigen stemden tegen omdat de afspraken met de EU te ver gingen, anderen omdat ze niet ver genoeg gingen. De kans dat er nu helemaal geen akkoord komt, is daardoor aanzienlijk gestegen. "Dan vallen de Britten in een diep zwart gat. En trekken ze Europa mee." De Britse vatbaarheid voor nostalgie naar hun identiteit als wereldmacht - Britannia rules the waves - heeft hen de das omgedaan, besluit Mijlemans. De Britse burger zal de rekening betalen.

De Britten hebben duidelijk gemaakt wat ze niet willen, schrijft Luc Standaert van Het Belang van Limburg. Maar het is absoluut onduidelijk wat ze wél willen. Ze weten het zelf niet eens. Er is voor niets een meerderheid in het Britse parlement: niet voor het akkoord van May, niet om in de EU te blijven, niet voor een brexit en zeker niet voor een harde brexit. En nog minder voor een tweede referendum. Die parlementaire verdeeldheid is een goede afspiegeling van de Britse samenleving, vindt Standaert: die is verdeeld tot op het bot. Wat er nu ook gebeurt, de schade is sowieso al aangericht. Zware economische en maatschappelijke schade aan beide kanten van het Kanaal. We kijken vaak naar landen als Hongarije, Polen en Italië als het over populisme gaat, maar het meest afschrikwekkende voorbeeld van wat populisme kan aanrichten, zien we aan de overkant van het Kanaal, meent Standaert.