Schurftuitbraak in Sint-Niklaas, maar tekort aan geneesmiddelen in Vlaanderen: "Behandeling daardoor heel duur"

Schurft klinkt voor veel mensen als een huidaandoening uit de middeleeuwen, maar de ziekte is eigenlijk nooit volledig verdwenen. "Af en toe zijn er nog opstoten van schurft, ofwel scabiës. Dat zijn meestal kleine clusters", weet zorgverpleegkundige Ann Martens, van wijkgezondheidscentrum De Vlier in Sint-Niklaas. Maar de ziekte lijkt nu op grotere schaal op te duiken. 

De voorbije maand waren er in Sint-Niklaas alleen al 150 gevallen. "Maar het is niet alleen hier, overal in Vlaanderen is schurft aan een opmars bezig. En daar moet de Vlaamse overheid dringend meer aandacht voor hebben, want de ziekte is erg besmettelijk. De behandeling is bovendien heel duur en slaat ook niet altijd aan."

Ook het Gentse UZ ziekenhuis laat weten dat het steeds meer patiënten heeft met schurft. Normaal ziet het UZ maar enkele gevallen per maand, maar nu zijn dat er enkele per week. "De patiënten die we nu behandelen vormen eigenlijk maar het topje van de ijsberg, want veel mensen komen niet langs als ze schurft hebben", klinkt het bij dermatologe Hilde Lapeere.

"Het grote probleem is dat er een taboe rond hangt, omdat men soms denkt dat het alleen voorkomt in vervuilde situaties. Maar dat is niet zo: ook een bankdirecteur of een kleuterjuf kan schurft krijgen. Iedereen kan schurft opdoen. En het is heel belangrijk dat je dan je omgeving inlicht, om verdere verspreiding te voorkomen", waarschuwt Martens.

Scabiës krijg je wanneer de schurftmijt zich onder jouw huid nestelt. En dat zorgt voornamelijk voor een jeukend gevoel. "Dat is natuurlijk wel moeilijk om te herkennen in de winter. Want bij veel mensen is de huid dan wat gevoeliger en droger, en dat kan soms jeuken", zegt de verpleegkundige. "Het grote verschil met schurft is dat daar de jeuk vooral enorm gaat toenemen naar de avond en de nacht. Dat is een typisch symptoom van schurft: nachtelijke jeuk. En dat kan echt extreme vormen aannemen."

In Sint-Niklaas is in wijkgezondheidscentrum De Vlier een speciaal team opgericht om schurft aan te pakken. Want de ziekte verdwijnt niet vanzelf en moet hard aangepakt worden. "De behandeling bestaat meestal uit zalf. Maar - zoals we met corona nu allemaal zien - kunnen ziektes zich aanpassen na een tijdje. En dat merken wij ook bij schurft. De basisbehandeling werkt niet altijd meer, de schurftmijt is resistent geworden", vertelt Martens. 

En andere geneesmiddelen liggen niet echt voor het grijpen, volgens de verpleegkundige. "We zitten hier in Vlaanderen met een tekort aan producten om de ziekte te behandelen. Wij moeten op dit moment soms producten in het buitenland gaan halen en dat maakt dat de kostprijs enorm stijgt. De behandeling van 1 persoon kost al snel rond de 35 euro. Maar wanneer iemand schurft heeft, moet het hele gezin behandeld worden. Dan loopt de rekening natuurlijk al snel op."

Een extra valkuil bij schurft is dat de eerste symtomen soms pas na 6 weken opduiken. "En als iemand geen klachten heeft, is het soms moeilijk voor ons om hen te overtuigen om zich toch te laten behandelen", zegt Martens. "Maar wij weten heel goed waar we mee bezig zijn. Iedereen van het gezin moet mee behandeld worden. En ook iedereen die regelmatig over de vloer komt, want anders kom je in een situatie terecht waarbij je elkaar constant blijft herbesmetten. Ook bij schurft is contacttracing dus heel belangrijk."

Op dit moment circuleert de ziekte vooral bij de jeugd in Sint-Niklaas. "Net omdat er bij hen zo'n groot taboe rond heerst. Er is een zekere schaamte, waardoor zij vaak niet eerlijk zijn over de contacten die zij gehad hebben."