Bluesgitarist Paul Couter, kompaan van Arno, speelt geen riffs meer

Paul Couter is niet meer. Na een slepende ziekte is de van blues  doordrongen gitarist overleden. Hij is 72 geworden en laat een divers oeuvre na. Couter was een kustjongen, van Zeebrugge, en schoot muzikaal goed op met die andere kustjongen, uit Oostende, Arno Hintjens. In 1972 richtten ze samen de band 'Freckleface' op, wat voor allebei de grondslag is gebleken van hun latere werk. 

De samenwerking liep vlot en klonk goed en het mondde al heel snel uit in Tjens Couter. De goede verstaander ziet de namen van de protagonisten: Arno HinTJENS en Paul DeCOUTERe. Langzaamaan, vanuit de 'underground' en de alternatieve scene, kregen ze voet aan de grond en werd de nieuwe groep een begrip. 

Het ontpopte zich allemaal tot TC Matic -daar is de TC weer- en Couter wentelde zich in de rock 'n roll van die dagen. TC Matic maakte Belpop-klassiekers als "O la la la" en "Putain putain". Maar al snel trok Couter zich los van het project, de nieuwe 'sound' bleek niet zijn ding. Jean-Marie Aerts verving hem als gitarist, Couter koos voor wat hij nooit heeft verlaten: zijn eigen ding, zijn eigen geluid, zijn eigen pad. We schrijven het begin van de jaren '80.

Alles nadien is geschiedenis. Arno Hintjens werd een hele grote in België en omstreken en reeg de hits aaneen, Couter koos zijn eigen kleur, zijn eigen riff en zijn eigen invulling en maakte platen die vaak in de coulissen bleven hangen, maar wel hun publiek vonden, zeker in bluessferen. Couter verlegde ook zijn werkveld van de kust naar Gent.

Arno reageerde op Facebook (lees verder onder de post):

Couter vormde toch nog eens een band, Partisan, maar bleef vooral solo muziek spelen. Enkele platen volgden, vonden hun publiek, maar er is vooral het drieluik "A yellow tape trilogy". De eerste plaat ervan kwam uit in 2015, de derde, "Domisoldo" dit jaar, enkele weken voor zijn dood, toen Couter al op een palliatieve afdeling lag. 

Couter wou dat muzikaal project afgewerkt zien, wat ook is gelukt. Ondanks de fysieke moeilijkheden. Trouwens, Arno Hintjens en Paul Couter, spitsbroeders van weleer, zagen elkaar nog enkele weken voor Couters dood en besloten dat er in zowat 50 jaar samenwerking er weinig was veranderd onderling. "Arno en ik zijn broers", verklaarde Couter. Ook al lopen muzikale wegen soms uiteen.  En zo speelde Couter enige tijd geleden zijn laatste riff. En beïnvloedde in de loop der jaren wel heel wat andere (blues)muzikanten.