"Ik krijg daar de wubbe van!", waar komt die uitspraak vandaan?
Als iemand in Antwerpen zich ergert, hoor je vaak: “Ik krijg daar de wubbe van!” Maar waar komt die uitdrukking vandaan? Het Radio 1-programma "Nieuwe Feiten" zocht het uit.
Een Antwerpenaar krijgt het niet op zijn heupen, hij krijgt er “de wubbe” of “de wubbes” van. Zo ook De Strangers in hun liedje "kzen ne lubbe". Maar wat is de etymologische oorsprong van die uitdrukking?
In "Nieuwe Feiten" geeft professor in de Taalkunde Freek Van de Velde (KU Leuven) het antwoord: “Wubbe is een afleiding van het werkwoord wubbelen, wat op zijn beurt een variant is van wiebelen. De uitgang -elen duidt aan dat je iets frequent doet. Je wordt dus ergens zo zenuwachtig van dat je heen en weer gaat schuiven."
Het lijkt een beetje op een ziekte, de wubbe
"Het lijkt ook een beetje op een ziekte, de wubbe", gaat Van de Velde verder, "dus wellicht is die stress ingegeven door ergernis, een soort mentale ziekte, zeg maar.”
De professor voegt er voorzichtigheidshalve nog “denk ik” aan toe: “In de etymologie tast je vaak in het duister of zijn er verschillende meningen, vandaar die voorzichtigheid."