Mysteries van Vlaanderen: hoe een kerkelijke hostiebakkerij wereldleider werd in zure ufo-snoepjes
Wie kent er niet de bekende ufo-snoepjes? Twee hosties met daartussen een zuur poeder. Het snoepbedrijf Astra Sweets in Turnhout produceert die bekende snoepjes en ze hebben een lange geschiedenis achter de rug. Vroeger heette een deel van het bedrijf "Belgica" en maakte hosties voor misvieringen in de kerk. Aan de productie van de hosties kwam een einde toen de kerk besliste de hosties enkel nog op gewijde grond te bakken. Sam, de mysteriejager van Radio2, ging in zijn zoektocht naar het mysterie van de bloedende hostie van Herkenrode (Hasselt) bij Astra Sweets op bezoek in de hoop meer te weten te komen over de geschiedenis van de hostie.
Radio2 ontrafelt de hele zomer lang mysteries uit Vlaanderen en Brussel. Met de hulp van luisteraars en experten proberen mysteriejagers Sam De Meulder en Ward Schouppe het antwoord te vinden op geheimzinnige verhalen.
Mysteriejager Sam zoekt deze week uit of de bloedende hostie van de abdij van Herkenrode in Hasselt echt gebloed heeft. In zijn zoektocht komt hij terecht bij het bedrijf Astra Sweets in Turnhout. Een bedrijf dat begonnen is als hostiebakkerij voor de kerk en nadien hostiesnoepjes begon te maken. Hij hoopt meer te weten te komen over de geschiedenis van de hostie.
Belgica
Voor snoepbedrijf Astra Sweets zich helemaal op de suikermarkt gooide, heette een deel van het bedrijf nog Belgica en werkte het voor de kerk en vooral ook voor apothekers. Rond 1900 bedacht het bedrijf voor apothekers een omhulsel van zetmeel om vies smakende poeders te verpakken. Er waren toen nog geen gelatinecapsules zoals we die nu kennen. Jolien Hens van Astra Sweets: “Apothekers maakten toen hun bereidingen nog zelf en zochten naar een manier om hun bittere medicatie wat aangenamer te maken. De "cachet" zoals het omhulsel genoemd werd, was een smakeloos omhulsel met dezelfde samenstelling als een hostie: water en bloem."
Van hostie naar snoep
De kerk zag in de cachet gelijkenissen met de hostie en sloot met Belgica een contract om hosties te bakken voor de misvieringen. Toch kwam aan de productie van kerkelijke hosties snel een einde toen de kerk besliste dat die hosties enkel nog gebakken mochten worden op gewijde grond. Belgica verloor daarmee een belangrijk deel van z’n productie. “We hebben van de nood een deugd gemaakt, en zijn met die hosties aan de slag gegaan om er een snoepje van te maken”, weet Hens. “En dat was het begin van de zure hostie of de ufo.”
Ondertussen voert het bedrijf de ufo’s uit naar alle continenten. "Jaarlijks goed voor een miljard driehonderd miljoen ufo’s of een heel voetbalstadion vol”, vertelt Hens. “Er zijn wereldwijd maar twee andere bedrijven die soortgelijke snoepjes maken. We zijn een wereldleider voor ufo’s.”
Geheim
Hoe het bedrijf de ufo’s maakt houdt het geheim, bezoekers worden niet toegelaten in de productiehallen. Heel wat vragen blijven met een mysterieuze glimlach onbeantwoord. Het recept van het cachet is in al die tijd niet veranderd en daar is het bedrijf trots op: water en bloem. Een hostie dus.
In het begin maakten we enkel witte ufo’s. Ondertussen zijn er ufo’s in alle kleuren en smaken. Maar die smaak komt van het poeder aan de binnenkant. Niet van het hostiepapier.
"We hebben ook paarse hosties, die gemaakt worden voor Halloween. Als je die eet, krijg je een zwarte tong". Mysteriejager Sam probeerde er met succes eentje uit.
Met de geschiedenis van de hostie in zijn binnenzak gaat Sam verder op zoek naar het mysterie van de bloedende hostie. Je leest het later deze week op VRTNWS. Het verhaal verschijnt ook als podcast op VRTMAX.
