Chocolade met salmonella van Callebaut in Wieze geeft aan ruim 300 gezinnen een jaar lang groene stroom

Het was geen prettig nieuws voor chocoladeproducent Barry Callebaut in Wieze toen bleek dat er een salmonellabesmetting in het bedrijf was binnengeslopen. Alle chocoladeproducten na 25 juni werden uit voorzorg weggenomen en kwamen niet in de winkels terecht. Maar wat is er intussen gebeurd met al die besmette chocolade? Ander voedsel dat niet meer kan geconsumeerd worden, en bedrijfsrestafval, wordt vaak herwerkt tot veevoeder. Door de salmonellabesmetting was dat in deze geen optie, maar er is een duurzaam alternatief: In biogasinstallaties kan de chocolade door bacteriën vergist worden tot herbruikbare energiebronnen zoals gas en elektriciteit. 

Tore Content, directeur van FeBiGa vzw, de federatie van biogasbedrijven in Gentbrugge, legt uit hoe de chocolade herwerkt wordt. "Dat wordt gedaan volgens de Ladder van Lansink: in drie verschillende stapjes. Het product dient verbrand of gestort te worden, maar er is nog 1 stapje tussen: dat is energierecuperatie. En dat gebeurt door het voedsel te vergisten." Bacteriën doen zich dan te goed aan het organisch materiaal en zetten het om in methaangas. En dat wordt verbrand voor de productie van groene stroom en warmte.

Volgens Content is het proces eenvoudig te begrijpen: "Het is geen rocket science. Een biogasinstallatie haalt in drie stappen het water, de koolstof en de mineralen uit het voedsel. De koolstof wordt uit de chocolade gehaald en wordt een energiedrager, een methaanmolecule die kan gebruikt worden voor tal van huidige toepassingen met aardgas."

Ook het water wordt uit de chocolade gedestilleerd: "Dat wordt tot water herleid dat mag geloosd worden in de landbouw bijvoorbeeld. En ten derde worden dan de mineralen omgezet naar een alternatief voor de dure kunstmest."

Content legt nog uit dat er sinds 2000 een hele industrie is ontwikkeld in Vlaanderen die zich bezig houdt met het verwerken van bijvoorbeeld energierijk organisch restafval. Biogasinstallaties, die het voedsel verwerken voor nuttige toepassingen, contacteren de fabrieken zelf, "maar de industrie wordt gekender, waardoor fabrieken zelf al beginnen te weten waar ze terecht kunnen met hun restafval."

"In de jaren 90 werd het besmette of vervuilde voedsel gestort of verbrand, en vond zijn weg niet meer naar bijvoorbeeld veevoeding" legt Content uit. "Nu kan het voedsel in de biogasindustrie herwerkt worden tot herbruikbare energiebronnen. Eenmaal verwerkt, kan het op het openbare net gezet worden."

Hoeveel zal de besmette chocolade aan energie kunnen opleveren? "In chocolade zitten veel calorieën die veel energie opleveren, dat betekent koolstof en dat betekent veel groene stroom. Wat energie oplevert voor een mens, doet dat ook in een biogasinstallatie."

"Je kan de vergelijking maken met een ton gft-afval, daar zit ongeveer 50 kubieke meter gas in. 1 kubieke meter gas levert ongeveer 2,5 kilowattuur elektriciteit op. Een ton (1.000 kilogram) chocolade kan gemakkelijk 1 megawatt opleveren gedurende een uur. 1 megawattuur is een derde van wat een gezin per jaar verbruikt, met 3 ton van deze besmette salmonella chocolade kan je dus een gezin gedurende 1 jaar van groene stroom voorzien."

De vergisting in een biogasinstallatie werkt net hetzelfde zoals de maag in een lichaam: "Het is een natuurlijk proces. We laten als mensen tot 40 windjes per dag, dat is ook biogas. Als we dat zouden kunnen opvangen, dan hebben we een liter gas per mens, per dag. Daar kan je je smartphone twee uur mee opladen", legt Content uit.

Er zijn in Vlaanderen ongeveer 40 biogasinstallaties. De salmonellabacterie zelf wordt na de vergisting in het restmateriaal gedood door het een uur te verwarmen op 70 graden. Het restmateriaal of digestaat wordt gedroogd en verwerkt tot bijvoorbeeld mestkorrels.

FeBiGa vzw vertegenwoordigt trouwens 85 procent van alle Vlaamse grote biogasbedrijven. De vzw wil de biogassector in een goed daglicht brengen en het nut ervan op vlak van hernieuwbare energie doen inzien.