"Ik ben nu toevallig zo iemand die alleen maar gelukkig wordt door gevaarlijke dingen te doen"
In het wereldje van het basejumpen en 'wingsuit flying' wordt hij al vele jaren als een van de besten, zo niet de beste, ter wereld genoemd en is de verwijzing naar 'legende' niet ver weg. Bij het grote publiek raakte Jeb Corliss 10 jaar geleden bekend, nadat een zweefsprong van de Tafelberg in Zuid-Afrika, midden januari 2012, bijna faliekant voor hem afliep. Miljoenen vergaapten zich dan ook aan de beelden die een maand later op YouTube gedeeld werden, terwijl er door nieuwszenders wereldwijd over 'waaghals' Corliss bericht werd. De herstelperiode die volgde was lang, maar was voor de man uit Vista, in de Amerikaanse staat Californië, geen reden om met zijn favoriete hobby te stoppen.
Jeb Corliss: "Ik herinner me dat ik als zesjarige in de auto van mijn tante naar vogels zat te kijken die hun vleugels uitstrekten terwijl ze wegvlogen van de telefoonpalen. Ik zei tegen mijn tante: "Als ik groot ben, wil ik dat ook kunnen." Mijn tante reageerde met: "Maar mensen kunnen helemaal niet vliegen." Ik antwoordde: "Jij misschien niet, maar mij zal het ooit lukken."" (Authority Magazine, september 2020)
Als tiener raakte hij bezeten door het basejumpen, waarbij vanaf een gebouw of berg, en niet vanuit een vliegtuig, met een parachute gesprongen wordt. Zijn eerste basejump deed Corliss op 21-jarige leeftijd, vanaf een brug in Noord-Californië, wat hem nog meer overtuigde: "This was my future!"
De daarop volgende jaren sprong hij vanaf onder meer de Golden Gate Bridge, de Jin Mao Tower in Shanghai, de Eiffeltoren en de Stratosphere Tower in Las Vegas. Hij ging zich daarbij al maar meer toeleggen op het 'wingsuit flying', waarbij men als een soort Batman in een vogelpak doorheen de lucht zweeft alvorens voor de landing zijn parachute open te trekken. Of, aldus Corliss, "een uniek en mooi gevoel, vrij als een vogel, alsof een kinderdroom werkelijkheid wordt."
Jeb Corliss: "Ik had nooit gedacht dat ik geld kon verdienen met mijn hobby. Maar naarmate ik beter werd, begon men me te betalen en te sponsoren om stunts uit te voeren. Reden genoeg om er echt mijn beroep van te maken." (Authority Magazine) Zo werd onder meer GoPro een van de hoofdsponsors van Corliss.
"Ik kan intussen heel goed omgaan met diverse gradaties van angst. Waarvan de meeste mensen bang zijn en hetgeen hen doet verstijven van angst, doorheen de jaren heb ik geleerd om die angst een plaats te geven. En ben ik dingen beginnen doen die anderen onmogelijk achten." (SBNation, november 2012)
"Toegegeven, basejumpen is ronduit gevaarlijk en er sterven mensen door. Er is geen enkele reden om die sporttak bij de meerderheid van mensen aan te prijzen. Maar er zijn nu eenmaal mensen van wie de hersenen zo werken dat ze alleen maar gelukkig worden door juist dat te doen. Als je een van die zeldzame mensen bent, ga er dan voor. Maar weet wel dat je je heel lang heel serieus zal moeten voorbereiden. Want je leven hangt daarvan af." (Authority Magazine)
Trek die parachute open! Nu!
Tijdens de opnames van diverse sprongen midden januari 2012, voor het HBO-programma "Real sports with Brian Gumbel", merkte Corliss een rotsachtige wand op die hem ideaal leek voor zijn 'touch and go'-project, iets aanraken of wegstampen terwijl men er tegen hoge snelheid over vliegt. Hij liet een vriend 2 ballonnen aan de rotsrand vastmaken, een kleine 2 meter van elkaar. Terwijl Corliss naar de ballonnen vloog, deed de wind een van die ballonnen naar de rotswand afwijken, waardoor de afstand tussen de rots en die ballon nauwelijks een 15-tal centimeter was. Met een snelheid van meer dan 190 km per uur kon een 'botsing' niet vermeden worden.
Jeb Corliss: "Mijn hersenen splitsten zich in 2 delen. Aan de ene kant dacht ik dat ik dit niet zou overleven. Wilde ik een snelle, pijnloze dood, dan moest ik mijn parachute dicht laten. Of moest ik hem toch openen, om vervolgens dood te bloeden terwijl ik op een reddingsploeg wachtte? Die laatste kant haalde het en riep me toe: "Trek die parachute nu open! Nu!" Ik herinner me dat ik dat deed, op de grond landde en daar lag af te zien. Denkend dat ik daar zou sterven." (Outside, juni 2012)
Sterven deed hij niet, maar het verdict kon tellen met onder meer een gebroken been, gebroken enkels, gescheurde ligamenten en een serieuze snee in zijn kin. Toch allemaal tot opluchting van Jeb Corliss: "Toen de dokter me op de hoogte bracht van mijn verwondingen was ik extatisch (de ambulanciers hadden vooraf gesproken van een mogelijke amputatie van zijn benen, red). Ik had een fout gemaakt en kwam ermee weg. Waardoor het eigenlijk de geweldigste sprong geworden is die ik ooit gemaakt had. Ik heb er in ieder geval veel van geleerd: hoe goed getraind ik denk dat ik ook ben, bouw nooit een foutenmarge in, want dat is het domste wat je kan doen." (Outside) Er volgde een ziekenhuisopname van 5 weken, gevolgd door een 5-tal maanden revalidatie.
"Daarna ben ik opnieuw beginnen skydiven, een maand later deed ik opnieuw een basejump, het begin van meer nieuwe pogingen. Achteraf gezien was dat wellicht iets te vroeg, want het leidde tot een nieuwe operatie, met weer meerdere maanden revalidatie." (SBNation)
De onfortuinlijke 'botsing' met de rots werd wel wereldnieuws, toen Corliss op 22 februari 2012 de beelden op YouTube deelde:
Jeb Corliss: "Mocht ik geweten hebben dat die mislukte stunt me zoveel reclame zou opleveren en mijn carrière zo positief zou beïnvloeden, dan had ik hem zeker eerder gedaan. Da’s een grap natuurlijk." (Outside)
Na zijn lange revalidatie werkte Corliss alvast mee aan diverse tv-programma’s/documentaires, zoals "Wingsuit warrior", "Flying dagger" en "Taking the leap", en aan de bioscoopfilms "Isolated" (2013) en "Pointbreak" (2015). Ook werkte hij mee aan verschillende boeken, zoals "Bird dream". In april komt zelfs een eigen boek van hem op de markt, "Memoirs from the edge", met als ondertitel "Exploring the line between life and death", een boek waaraan Corliss 3 jaar gewerkt heeft:
Als 'motivational speaker' was hij in maart 2014 aanwezig op het Britse "We Day"-evenement, waar hij, naast onder meer Al Gore en Richard Branson, 17.000 kinderen in de Wembley Arena toesprak hoe hun dromen te realiseren en obstakels die daaraan verbonden zijn te overwinnen. Ook op andere internationale evenementen nam hij meerdere keren de taak van spreker en motivatietrainer op zich.
Maar het belangrijkste bleven toch het basejumpen en 'wingsuit flying', waarvan hij foto’s en beelden uitgebreid bleef delen op zijn sociale media. Op Facebook bijvoorbeeld heeft hij bijna 350.000 volgers. Het aantal sprongen dat hij intussen gedaan heeft - Corliss is nu 45 - wordt geschat op ruim 2.000.
Jeb Corliss: "Baseball, basketbal, voetbal, ronduit saai allemaal. Ik zou mezelf liever in het gezicht schieten dan naar zo’n onzin te kijken. Al die regeltjes? Ik kan er niet naar kijken. Alsof je naar verf kijkt die aan het drogen is. Wie wil dat zien? Nee hoor, geen interesse!" (SB Nation)
En dus blijft hij liever flirten met gevaar en risico’s nemen. Want, "mocht nooit iemand risico’s genomen hebben, dan zouden we nu nog in een grot wonen, spelend met vuur, niet?", aldus Corliss in juni 2017 op National Geografic.