Wetenschappers willen uitgestorven Tasmaanse tijger weer tot leven wekken, 100 jaar na dood van Benjamin

De Tasmaanse tijger was een vleesetend buideldier zo groot als een hond. Wegens de dwarse strepen op de rug kreeg het de naam Tasmaanse tijger. Het behoort tot de familie van de Thylacinidae van roofbuideldieren. 

De aankomst van de kolonisten in Australië bleek naderhand bijzonder slecht nieuws voor het dier. Omdat de kolonisten dachten dat het schapen en kippen opat, werd het in de 19e en 20e eeuw zo erg bejaagd - ook voor de huid - dat het een bedreigde soort werd. 

Het laatste exemplaar, Benjamin, stierf in 1936 eenzaam in een kooi in de Beaumaris Zoo in Hobart. Maar nu zou de Tasmaanse tijger wel eens een symbool kunnen worden van zogenoemde "de-extinctie", het opnieuw tot leven wekken van een uitgestorven diersoort. Colossal Biosciences, een bedrijf in de Amerikaanse staat Texas dat eerder al aangekondigde de mammoet opnieuw tot leven te willen wekken, wil nu hetzelfde proberen voor de buidelwolf. 

Wetenschappers willen nu stamcellen en genetische technologie gebruiken om opnieuw een Tasmaanse buidelwolf te creëren. Binnen dit en 10 jaar zou dat moeten lukken, maken ze zich sterk. Ze willen onder meer stamcellen van een nog bestaand buideldier met gelijkaardig DNA gebruiken en daarop genetische hoogtechnologische technieken toepassen.  

"Ik denk dat we over 10 jaar de eerste baby-buidelwolf kunnen hebben, ongeveer 100 jaar nadat de soort uitstierf", vertelt professor Andrew Pask van de universiteit van Melbourne. Volgens Pask is de Tasmaanse tijger een goede kandidaat voor de-extinctie, omdat de soort relatief onlangs is uitgestorven, en het DNA dus nog vrij recent en van goede kwaliteit is. 

Bovendien verkeert het oorspronkelijke habitat van de soort op Tasmanië nog in uitstekende staat en zijn er veel prooien. Dat is belangrijk om met succes dieren opnieuw te kunnen uitzetten in het wild, mocht de missie slagen. 

Pask kreeg verschillende miljoenen euro's binnen aan donaties voor zijn project en Colossal Biosciences investeert fors mee - een bedrag is niet genoemd. In een eerste fase hoopt Pask een buidelwolf te creëren die voor 90 procent op de oorspronkelijke soort lijkt. Later zou er dan worden toegewerkt naar verbeteringen tot er een score "van 99,9 procent" wordt bereikt. 

Momenteel wordt het volledige genoom van het dier (de volledige genetische samenstelling als een soort nauwkeurige DNA-kaart) gereconstrueerd; 96 procent zou al klaar zijn, maar de laatste percentjes zijn de moeilijkste. Later moet dan een embryo worden gemaakt, dat ingeplant kan worden in de baarmoeder van een ander levend buideldier, zoals een smalvoetbuidelmuis of een Tasmaanse duivel. 

Of het effectief ook gaat lukken om de Tasmaanse tijger opnieuw tot leven te wekken en of er ooit opnieuw exemplaren in het wild gaan rondlopen op Tasmanië, is onduidelijk. Hetzelfde geldt voor die andere poging met de wolharige mammoet. 

Sommige experts laten zich sceptisch uit over de Australisch-Amerikaanse poging. "De-extinctie is wetenschap van sprookjes", zegt Jeremy Austin van het Australian Centre for Ancient DNA aan de Sydney Morning Herald. Volgens hem heeft dit project meer te maken met het zoeken van media-aandacht door wetenschappers dan met echte wetenschap.   

Het is niet de eerste keer dat de mens heeft geprobeerd om de iconische Tasmaanse tijger weer tot leven te wekken. Zo werd in 1999 een poging ondernomen om een dood exemplaar van het Australian Museum te klonen. Zoogdierenexpert Kris Helgen van het Australian Museum probeerde het tien jaar later ook al eens met DNA-sequencing. Hij noemt deze nieuwe poging zelfs "een onmogelijke opgave".