Café 'Parijs-Roubaix' in Boutersem staat te koop: "Mijn moeder gaf mijn vader een kilo rosbief mee toen hij Parijs-Roubaix moest rijden"

"Mijn vader won Parijs-Roubaix in 1946 en 1947. Het jaar nadien werd hij derde", dat zegt Georges Claes junior, de zoon van de wielrenner uit Boutersem. "Mijn vader had pech dat de oorlog uitbrak. Hij was prof geworden in 1939. Hij verloor vijf van zijn beste jaren." Claes junior heeft de overwinningen van zijn vader niet bewust meegemaakt. Hij is geboren in 1947. Zijn vader werd ook tweede in de Ronde van Vlaanderen en in de Waalse Pijl.

Het waren andere tijden toen Georges Claes koerste. Nu verplaatsen de wielerploegen zich met luxebussen. In de tijd van Georges Claes gebeurden de grote verplaatsingen met de trein. "Toen mijn  vader voor de eerste keer deelnam aan Parijs-Roubaix, ging hij op vrijdagochtend met zijn fiets naar het station van Leuven. Daar nam hij de trein naar Parijs. In Parijs zocht hij een kamer om te overnachten. Op zaterdag reed hij met de fiets naar het centrum van Parijs om zich in te schrijven bij de Franse sportkrant L'Equipe. Na de koers nam hij in Roubaix de trein naar huis. Voor Parijs-Roubaix maakte mijn moeder een kilo rosbief klaar. Ze sneed die in fijne schijfjes. Dat en wat brood was het proviand voor de koers."

Tijdens de Tweede Wereldoorlog reed Georges Claes met zijn fiets naar de kermiskoersen. "Op een dag", vertelt Claes junior, die zelf ook enkele jaren beroepsrenner was, "nam mijn vader deel aan een kermiskoers in Ophasselt bij Geraardsbergen. Da's zo'n tachtig kilometer van Kerkom. Mjjn vader ging met de fiets. Hij won de koers en kreeg een grote ruiker bloemen. Mijn ouders waren pas getrouwd. Mijn vader heeft de bloemen met zijn fiets naar huis meegenomen, als geschenk voor mijn moeder." 

Georges Claes stopte in 1954 met koersen. Hij had last van een rugblessure. Hij begon als cafébaas in Kerkom. Het café kreeg de toepasselijke naam 'Parijs-Roubaix'.  De naam staat in grote letters op de gevel vermeld. Dat café in Kerkom staat nu dus te koop. Het café is leeg. Claes junior die het café na het pensioen van zijn vader nog vier jaar heeft uitgebaat hoopt dat het café blijft bestaan. "Dat zou goed zijn voor het dorp. Er is hier niet veel. Zo'n café zorgt nog voor een beetje ambiance in het dorp."