Meer mensen hebben te kampen met eetstoornis sinds coronacrisis: "Je ziet niet meer wat normaal is"

Vrieze wijst erop dat er nu pas echt onderzoek gevoerd wordt naar het effect van de lockdown op het ontwikkelen van eetstoornissen, maar er zijn wel veel meer aanmeldingen van patiënten sinds het begin van de coronacrisis dan ervoor. "Mensen die zich melden, geven zelf aan dat ze het veel moeilijker hebben sinds de covid-crisis, de lockdown en de afstandsmaatregelen", zegt ze. Het verlies van structuur, het gebrek aan sociale contacten en de focus op het gezond zijn, ziet ze als belangrijke triggers. Dat blijkt ook uit het verhaal van twee getuigen in "De zevende dag". 

Sandra De Ryck is moeder van de 12-jarige Elizabeth. Het meisje is sinds het begin van de coronacrisis fel beginnen te vermageren. "Voordien had ze geen problemen. Het is begin maart begonnen. Dan is ze meer beginnen te sporten omdat ze niet meer naar school kon gaan. Op sociale media zocht ze ook informatie over gezonde voeding. Ik was wel trots op haar, dat ze niet de hele tijd voor televisie zat."

"Ook andere mensen begonnen complimentjes te geven. Ze zeiden tegen haar dat ze er goed uitzag en ze wou dat behouden. Dan is ze meer en meer beginnen te vermageren. Toen mensen tegen mij begonnen te zeggen dat ze wel heel erg fel vermagerd was, had ik door dat er een probleem was. We hadden ook heel vaak ruzie, omdat ze bepaalde dingen niet meer wou eten of heel snel at en dingen weggooide. Of als ze een ijsje at, ging ze daarna een half uur op de trampoline gaan springen." 

Bekijk hier de getuigenis van Sandra De Ryck in "De zevende dag". Haar dochter kampt sinds de coronacrisis met anorexia:

"Dan heb ik een diëtiste gezocht omdat mijn dochter zelf zei dat ze een eetpatroon wou, een menu dat ze gewoon kon volgen. Maar dat lukte niet. We zijn dan naar een pediater gegaan, waar ze wekelijks werd opgevolgd. Op 16 juli was ze 22 kilogram vermagerd. Uiteindelijk is ze op 30 juli opgenomen. Ze heeft dan een maand in een rolstoel gezeten omdat ze zo verzwakt was en om geen energie meer te verbruiken."

Volgens De Ryck heeft de eetstoornis van haar dochter zeker te maken met de structuur die wegviel, toen ze niet meer naar school kon gaan. Daardoor vielen vaste eetmomenten weg en ook het contact met vriendjes. Ook sociale media hadden volgens haar een impact. "Dat doet heel veel. Ze willen allemaal perfect zijn, gezond eten en veel sporten", zegt ze. 

Ondertussen gaat het beter met haar dochter. "Ze doet er alles aan om weer paard te mogen rijden. Ze is ook gestart met school. Ik ben mijn dochter aan het terugkrijgen, ze is weer aanwezig."

Stefanie Tordoir kampt al langer met een eetstoornis. Ze getuigt daarover op social media. Ook zij had het zwaarder tijdens de lockdown. "Je ziet niet meer wat normaal is. Je zit de heel dag thuis en je maakt jezelf dingen wijs. Je bent een hele dag van het begin tot het einde aan het discussiëren met jezelf over wat mag en wat niet mag. Je hebt niets dat dat tegenspreekt. Je komt niet meer in een sociale situatie waarin je je vriendin wel een boterham met kaas ziet eten of chocolaatje. Als ik dit nu zelf thuis doe, dan is er niemand anders die dat doet en dan vind ik mezelf een zwijn."

Bekijk hier de getuigenis van Stephanie Tordoir in "De zevende dag" over haar zoektocht naar hulp: 

De zoektocht naar hulp verloopt meestal ook niet makkelijk. Er was al een probleem van wachtlijsten en dat is er tijdens de coronacrisis niet op verbeterd. "Met mij gaat het nog niet beter", zegt Tordoir. "Ik krijg nu ambulante hulp, maar ik sta ook op een wachtlijst. Ik ben daar heel hard naar aan het uitkijken. Ergens is dat mijn redding. Maar dat kan nog maanden duren. Nu hoop ik gewoon dat ik niet slechter word. Ik probeer te overleven."

Ook al zijn er nu meer sociale contacten toegelaten, het blijft voor haar moeilijk om met mensen af te spreken. "We leven in een drank- en eetcultuur. Ik probeer niet meer te gaan lunchen met vrienden, dat is te moeilijk voor mij."

Professor Vrieze zegt dat de coronacrisis de zorg voor mensen met een eetstoornis toch wel bemoeilijkt heeft. "Zowel residentiële zorg als ambulante zorg waren veel minder toegankelijk. Er werden minder mensen opgenomen. Die behandelingen zijn meestal niet acuut. Maar nu lijkt het wel allemaal wat acuter, omdat ze later bij ons terechtkomen."

Bekijk hier het volledige gesprek in "De zevende dag":