De 5 boeken die het leven van Dirk De Wachter hebben veranderd

Een glaasje wijn, een streepje muziek van Johann Sebastian Bach op de achtergrond en een dichtbundel van Pessoa: zo omschrijft de 56-jarige psychiater Dirk De Wachter zijn perfect leesmoment.

“Ik lees heel graag de grote klassiekers uit de cultuurgeschiedenis. Enkele van die boeken hebben een grote impact gehad op mijn denken en leven in zijn totaliteit. En nu nog steeds", geeft De Wachter toe.

De debuutroman van de Nederlandse schrijver Gerard Reve was het eerste “grote” boek dat De Wachter heeft gelezen. “Toen ik vijftien jaar was, dacht ik dat ik de enige persoon was die eenzaam op zijn kamer zat na te denken over de wereld. Totdat ik “De avonden” las.”

Het boek begint met een droom en van daaruit spreekt het hoofdpersonage de lezer toe in een interne dialoog. “Ik had het gevoel dat hij recht doorheen mijn ziel keek. Ik herkende me volledig in het personage.

Hierdoor begon ik me volop te verdiepen in de menselijk geest en ontdekte ik uiteindelijk mijn roeping als psychiater.”

Het complete oeuvre van Houellebecq heeft een enorme impact gehad op de psychiater. “Hij is werkelijk een visionair. Onder zijn cynische, donkere, nihilistische en pornografische schrijfstijl zit een ongelooflijk verlangen naar liefde en hechting.”

“Extension du domaine de la lutte”, het eerste boek dat De Wachter ooit van Houellebecq las, vormde de rechtstreekse aanleiding tot zijn eigen boek “Borderline times”. “Ik zal dan ook mijn persoonlijke ontmoeting met hem in Parijs nooit vergeten.” 

“Dit werk heeft me werkelijk van mijn paard gebliksemd. Het is een magnum opus: de “oorlog en vrede” van de 20ste eeuw.” Roger Burggraeve , een Leuvense filosoof en theoloog, raadde De Wachter het boek aan.

“Leven en lot” gaat over het stalinisme en nazisme, maar zoomt tegelijkertijd ook in op de kleine levens van doodgewone individuen. “Mensenlevens worden veel realistischer beschreven in romans dan in wetenschappelijke teksten. Ze staan dichter bij het echte leven.”  

In hetzelfde jaar als toen de vijftienjarige De Wachter “De Avonden” leerde kennen, kwam hij ook in aanraking met de teksten en de muziek van de Canadese artiest Leonard Cohen. De eerste periode van zijn “Selected poems” is volgens hem het meest geniale werk van de muzikant.

“Hij weet de mens terug te brengen tot zijn radicale en meest fundamentele existentie: de onmogelijkheid van het bestaan.” Iets wat heel herkenbaar is voor De Wachter persoonlijk en voor zijn werk. “Tot op de dag van vandaag is dit werk onovertroffen in de geschiedenis van de popmuziek: qua sfeer, qua stem, qua stijl en qua tekst. 

“20 à 25 jaar geleden ontdekte ik dit boek per toeval. De grootvader van mijn vrouw, een 92-jarige autodidact, vertelde mij dat “Totalité et Infini” een echte aanrader was. Het bleek een bijzonder filosofisch werk te zijn, dat ik toen toch maar langs de kant liet liggen.

Uiteindelijk begon ik er op een congres toch aan en ik was onmiddellijk gegrepen door een soort van herkenbaarheid in het denken over mijn vak.” Sindsdien heeft dit boek De Wachter niet meer losgelaten en citeert hij het in bijna ieder eigen werk. “Het is een filosoof die mij eigen is geworden. Je legt het terug en je leest het opnieuw. En met dit in het achterhoofd lees ik andere lectuur.”