Ook Jeff Hoeyberghs en co moeten coronamaatregelen respecteren van rechter

Niet op een bankje zitten in het park, geen niet-essentiële verplaatsingen, geen vrienden zien, ... De coronamaatregelen vielen allesbehalve in goede aarde bij Hoeyberghs en enkele andere Belgen.  In totaal is er sprake van 196 partijen. Ze trokken samen naar de Brusselse kortgedingrechter, om voor hen de stopzetting te vragen van die maatregelen.

Maar de groep ving bot. In het vonnis van eerste aanleg was de kortgedingrechter ongemeen hard voor de aangehaalde argumenten.  Volgens de rechter waren er verschillende problemen met de vordering. Hoeyberghs en co vroegen enkel voor hén de stopzetting van de maatregel. Dat is een schending van de gelijkheid van alle Belgen, zegt de rechter. En bovendien, als ze dit wel voor iedereen zouden vragen, dan moeten ze bij de Raad van State zijn, stond in het vonnis. Maar daarnaast haalde de rechtbank ook de scheiding der machten aan. "De Belgische Staat stelt terecht dat de rechterlijke macht zich niet kan mengen in de bevoegdheden van de uitvoerende macht", klonk het. "De rechter in kort geding mag zich niet in de plaats stellen van het bestuur."

Daarnaast had de rechtbank ook kritiek op de gebruikte argumenten. "Eisers durven te beweren dat de bestreden maatregelen niet noodzakelijk, doeltreffend of proportioneel zouden zijn, daar de Covid19-aandoening veel minder erg zou zijn dan pakweg de Spaanse griep en daar de maximale capaciteit van de intensieve zorgen nooit bereikt zou zijn", schreef de rechter in het vonnis. "De intellectuele armoede van deze argumentatie is verbijsterend", is het besluit.

"Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat het precies dankzij de genomen maatregelen is, dat in België tussen de 80.000 en 200.000 en meer bepaald ongeveer 120.000 overlijdens ten gevolge van Covid19 vermeden zijn. Het is ook dankzij deze maatregelen dat de maximale capaciteit van de intensieve zorgen nooit bereikt is. Daaruit afleiden dat de aandoening minder gevaarlijk zou zijn dan beweerd, en dat de genomen maatregelen overbodig waren, getuigt van een ontstellend gebrek aan logisch redeneervermogen. De zetel heeft meer vertrouwen in wetenschappelijk onderzoek dan in de complottheorieën van eisers."

Hoeyberghs en co gingen in beroep tegen de uitspraak. Ook daar kregen ze ongelijk: het hof van beroep verklaarde de vorderingen van de eisers wel degelijk ontvankelijk, in tegenstelling tot eerste aanleg. Maar ook de rechter in beroep oordeelde dat de klagers ongelijk hadden. Volgens de rechter was er geen hoogdringendheid, omdat de klagers 10 weken hadden gewacht om naar de rechtbank te stappen. En dus was kortgeding niet de juiste procedure. 

Inhoudelijk zegt het hof van beroep dat het niet aan de rechter is om een discussie tussen wetenschappers te beslechten. De Belgische staat heeft een beslissing genomen, en die ook toegelicht, zegt de rechter. Het feit dat de klagers het daar niet mee eens waren, maakt die beslissing niet meteen onrechtmatig. De rechtbank kan de klagers wel volgen in de stelling dat de staat te veel de nadruk heeft gelegd op het argument dat de spoeddiensten niet overbelast mogen worden. Dat lijkt het hof van beroep een plausibel argument, al is er meer wetenschappelijk onderzoek nodig.

“De rechter in eerste aanleg noemde ons pleidooi intellectueel armoedig, maar het hof van beroep ziet dat anders”, reageert advocaat Michael Verstraeten. “We hebben een nieuwe zaak aangespannen, die reeds werd ingeleid en zal behandeld worden op 23 december voor de rechtbank in Brussel.”