De op een na krachtigste ontploffing van een meteoor in de laatste 30 jaar, en we merkten er niets van
In december is een meteoor met tien keer de energie van de atoombom op Hiroshima ontploft in onze atmosfeer. Dat heeft de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA bekendgemaakt. Het is de krachtigste explosie van een meteoor sinds die boven de Russische stad Tsjeljabinsk in 2013. Toch ging deze ontploffing bijna onopgemerkt voorbij. Hoe kon dat gebeuren?
De beelden van een enorme vuurbal boven de Russische stad Tsjeljabinsk, in de Oeral, doen allicht een belletje rinkelen. Op 15 februari 2013 ontplofte een meteoor (een meteoroïde die in de atmosfeer belandt, nvr) op ongeveer 20 kilometer hoogte, wat spectaculaire beelden opleverde. Er ontstond een meteorietenregen: meer dan duizend stukken en stukjes rots kwamen neer op de aarde. De schade was enorm, meer dan 1.000 mensen raakten gewond.
De meteoor in Tsjeljabinsk was 17 tot 20 meter in diameter en had een gewicht van 5.000 tot 10.000 ton. Bij de ontploffing kwam een energie vrij van 440 kiloton, dat is meer dan 30 keer de energie die vrijkwam bij de atoombom op Hiroshima. Het was de krachtigste ontploffing van een meteoor die de NASA sinds 1988 heeft gedetecteerd, de schokgolf was zo krachtig dat ze twee keer de wereld rond ging.
De ontploffing van de meteoor in Tsjeljabinsk:
173 kiloton, 10 keer de energie van de atoombom op Hiroshima
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft nu de op een na grootste explosie van een meteoor gedetecteerd. Die deed zich voor op 18 december vorig jaar, maar werd nauwelijks opgemerkt omdat de meteoor ontplofte boven de Beringzee.
"De meteoor had een omvang van verschillende meters en was met een snelheid van 32 kilometer per seconde (ruim 115.000 kilometer per uur) de atmosfeer binnengedrongen. Op 25,6 kilometer hoogte spatte het gesteente uit elkaar. Daarbij kwam een energie van 173 kiloton vrij", vertelt Kelly Fast, near-Earth object observations programme manager bij de NASA.
Een ontploffing van deze omvang komt normaal gezien maar 2 of 3 keer per 100 jaar voor.
"Dat is 40 procent van de energie die vrijkwam bij de ontploffing in Tsjeljabinsk. Maar de ontploffing deed zich voor boven de Beringzee, bij het oostelijke Russische schiereiland Kamtsjatka. Daarom had het niet hetzelfde effect en kwam het ook niet zo in het nieuws als toen met Tsjeljabinsk."
Volgens Lindley Johnson, planetary defence officer bij de NASA, pikten militaire satellieten de explosie op. De Amerikaanse luchtmacht lichtte de NASA in. Op de 50e Lunar and Planetary Science Conference in The Woodlands in Texas, maakten de wetenschappers het nieuws bekend. "Een explosie van deze omvang komt normaal gezien maar 2 of 3 keer per 100 jaar voor", zegt Johnson.
De rode bol in het midden is de explosie in Tsjeljabinsk, de rode bol rechtsboven die boven de Beringzee:
Wat betekent dit nu?
De NASA kreeg in 2005 de opdracht om tegen 2020 90 procent van meteoroïden die in de buurt van onze aarde voorkomen en groter zijn dan 140 meter, te detecteren. Bij een impact op de aarde kunnen die enorme schade aanrichten.
De ontplofte meteoor boven de Beringzee toont dat grote objecten nog altijd heel erg dicht bij de aarde kunnen geraken zonder waarschuwing. Volgens experts is er nood aan een verbeterd en meer robuust monitoring-netwerk.
Wetenschappers schatten op dit moment nog eens 30 jaar nodig te hebben om de doelstelling uit 2005 te bereiken.