Ik beken: I’m a Barbie girl - Elke Van Huffel

Elke Van Huffel is journaliste en kijkt met jonge ogen naar cultuur en de wereld rondom haar.

Revolutie in speelgoedland: voor het eerst in haar 57-jarige bestaan krijgt Barbie een drastische make-over. Eentje mét heupen. Onder het motto 'Je kan alles zijn wat je maar wil' lanceert speelgoedfabrikant Mattel een Barbie-collectie met drie nieuwe lichaamsvormen: groot, klein en ietsje steviger in het vlees.

Niet dat Curvy Barbie, zoals Mattel die laatste poëtisch noemt, plots als twee druppels op Margriet Hermans uit de nineties lijkt. De pop heeft nog altijd een slanke taille, maar wel iets zwaardere benen en een kont à la Kim Kardashian. Hoogstens een maatje 38 of 40, met een BMI binnen de gezonde perken. Ook kan ze voor het eerst platte schoenen aan - bye bye moordhakken.

Toch is de make-over wel degelijk opmerkelijk te noemen. De kritiek op het lichaam van Barbie is zo oud als de pop zelf. Barbie ligt onder vuur voor haar onrealistische wespentaille, eindeloze dunne benen en een boezem om u tegen te zeggen. Als Barbie een échte vrouw was, zou ze zelfs op handen en voeten moeten kruipen omdat haar lichaamsbouw zo onrealistisch is.

Een slecht rolmodel voor jonge meisjes, klinkt het. Op jonge leeftijd worden ze al geconfronteerd met de onmogelijke schoonheidsidealen die een vrouw te beurt valt. Voeg daar nog het vat roze aan toe waarin Barbie is gevallen, en je begrijpt waarom niet iedereen haar een fantastisch voorbeeld vindt. Toch week Mattel al die tijd geen duimbreed uit de weg.

Ik beken: I’m a Barbie girl, in een niet zo Barbie world. Als kind was het steeds reikhalzend uitkijken naar de komst van de Sint: welke langbenige blondine had hij nu weer meegebracht? De dolfijnentrainster, de discozangeres, of toch de Glitterhaar Barbie? De pop beleefde dan ook glorieuze tijden in de jaren ‘90: de verkoop piekte, en - behalve Polly Pocket - had Barbie in mijn onschuldige kinderogen weinig te vrezen van de concurrentie.

Eerlijk: ik stond er als kind nooit bij stil dat Barbie me toen klaarstoomde voor een leven lang diëten, push-up bra’s of stiletto-gemartel. Ik vond het vooral heel raar dat ze geen spleetje tussen haar benen had. En geen ‘knoppen’ op haar borsten. Al sta je als kind natuurlijk nog niet stil bij de boodschap die een stuk PVC met zich meedraagt.

Anno 2016 heeft Barbie het stukken moeilijker om zich staande te houden in de speelgoedrekken: kleuterhandjes grijpen liever naar de frisse prinsessen van Frozen dan naar de oerdegelijke Barbie. En er is natuurlijk ook de concurrentie van digitaal vertier. Mattel ziet al enkele jaren de verkoop van de pop de dieperik instorten.

De curvy Barbie is dan ook een uitstekende marketingzet van het bedrijf. Niet alleen begint het Mattel te dagen dat kleine meisjes ook nood hebben aan stoerdere rolmodellen - zo is er al een ondernemers-Barbie, een superheldin-Barbie en binnenkort zelfs een game developer-Barbie - met de nieuwe lichaamsvormen toont het ook een modern bedrijf te zijn dat zijn ogen niet sluit voor de toegenomen bewustwording over ‘body positivity’. Schoonheid komt er in alle maten en gewichten. Het spreekt ook voor Mattel dat Barbie er niet alleen in verschillende maten komt, maar ook in 7 verschillende huidtypes. Ook dat is diversiteit.

Marketing hoeft naar mijn mening niet altijd vies te zijn: curvy Barbie helpt de goede zaak wel degelijk vooruit, en toont kleine meisjes dat je ook met een maatje meer mooi bent. Al start de bewustmaking vooral bij de opvoeding zelf. Wie zijn kind niet actief wapent tegen onrealistische schoonheidsidealen, riskeert dat curvy Barbie in de speelkamer al gauw de rol zal toegewezen krijgen van “de gepeste dikke”. Er is nog een lange weg te gaan, maar - zoals Time Magazine het schreef - de curvy Barbie kondigt wél mooie tijden aan.