Dutroux spijt? Wat een onzin

Het was al enkele weken aangekondigd: Dutroux zou een brief schrijven naar z’n slachtoffers. En gisteren viel hij dan bij enkele nabestaanden in de bus. Het bleek een brief te zijn van zijn advocaat, Bruno Dayez, die hij in naam van Dutroux heeft geschreven.

Marc Dutroux heeft al heel wat advocaten versleten, na zijn arrestatie, tijdens het onderzoek, de procedure voor de verwijzing naar het hof van assisen en het proces zelf. En nu heeft hij in advocaat Bruno Dayez blijkbaar iemand gevonden die hem probeert vrij te krijgen. Pardon? Jawel, want, zo staat er in de brief: "Hij heeft toch al een zeer groot deel van zijn straf ondergaan en dat in strikt isolement".     

Bijna kregen we medelijden met de man, hij speelt misschien met het idee dat tijd alle wonden heelt, maar laten we niet vergeten wat hij heeft gedaan en waar hij ook voor veroordeeld werd in 2004: ontvoeringen, gijzelingen, verkrachtingen en moorden. Julie, Mélissa, An en Eefje stierven in het gruwelhuis van Marc Dutroux. Sabine en Laetitia werden bevrijd uit z’n kelder. Moedig deden ze hun verhaal op het proces, maar antwoorden op hun vragen kregen ze net als de ouders van de vermoorde meisjes niet.

Nooit heeft Dutroux schuld bekend, laat staan spijt betuigd. 4 maanden lang duurde het proces en het enige wat de slachtoffers te horen kregen, was een lange klaagzang van Dutroux, die de schuld bij anderen legde. Maar nu, 14 jaar na het proces, zou hij volgens zijn advocaat wel het licht hebben gezien en is hij bereid om antwoorden te geven op de vragen van de slachtoffers. Meer nog hij wil zijn spijt uitdrukken, zegt z’n advocaat , want : “ook al ontkent hij bepaalde feiten te hebben gepleegd waarvoor hij veroordeeld is, hij is er wel verantwoordelijk voor”. 

Spijt? Wat een onzin toch. Voor de goede verstaander komt het er samengevat eigenlijk hier op neer: Dutroux ontkent nog altijd, hij heeft vooral spijt dat hij al zolang vastzit en zoekt alleen toenadering tot de slachtoffers omdat hij denkt dat hij daardoor kan vrijkomen. Dutroux is een psychopaat van de ergste en gevaarlijkste soort. Een recidivist ook, manipulator en meesterleugenaar die nooit meer mag vrijkomen. Dat zeggen de experts die hem onderzocht hebben.

Ja, uiteraard heeft ook hij recht op verdediging en die verdediging kan alle middelen aanwenden die ze nuttig acht voor haar zaak, zoals een brief schrijven naar de slachtoffers. En het is correct, het systeem van herstelbemiddeling, waar Dutroux’ advocaat op aanstuurt, waarbij dader en slachtoffer met elkaar in contact worden gebracht, kan in bepaalde zaken helend zijn. Maar zoiets kan pas werken als er een volledig en oprecht schuldinzicht is. En dat was en is er niet bij Dutroux.

Zijn verdediging zegt wel dat ze het beste voor heeft met de slachtoffers en hen niet wil kwetsen, maar ze bereikt net het omgekeerde. Want de oude wonden worden weer opengereten. Terecht vraagt Paul Marchal, de vader van An, zich af wanneer dit circus van Dutroux eindelijk zal stoppen.