Nieuw album 'Cowboy Carter' van Beyoncé is uit: "Country is helemaal niet zo'n wit genre als sommigen willen doen uitschijnen"
Op 'Cowboy Carter', haar nieuwe album dat sinds vandaag te beluisteren is, geeft Beyoncé een eigenzinnige masterclass in countrymuziek. Ze heeft zich verdiept in de zwarte geschiedenis van het genre. "Dit verhaal wordt niet voor de eerste keer verteld, maar wanneer zij het doet, luisteren heel veel mensen", zegt Ilse Liebens.
Het nieuwe album van Beyoncé is deel 2 in een drieluik dat begon met 'Renaissance' en dat de Amerikaanse superster maakte tijdens de coronaperiode. "Dit is niet opnieuw een plaat, dit is een statement", legt Ilse Liebens, radiopresentator en muziekkenner, uit in De Ochtend op Radio 1.
"Op 'Renaissance' brengt ze hulde aan de zwarte roots van de house, nu wil ze hetzelfde doen met countrymuziek. Ze verdiept zich in de zwarte geschiedenis van het genre en wil de aandacht vestigen op het witwassen van het genre. Dit verhaal wordt niet voor de eerste keer verteld, maar als Beyoncé het doet, luisteren er heel veel mensen."
De eerste single uit het album 'Texas hold 'em', een oorwurm van formaat, werd de eerste nummer 1-hit van een zwarte vrouw in de Amerikaanse countryhitlijsten.
Beyoncé is opgegroeid met country
Dat Beyoncé met country aan de slag gegaan is, is op zich niet zo verrassend. "Ze is een Southern girl, ze komt uit Texas, Houston en is er echt mee opgegroeid", legt Liebens uit. Als kind bezocht ze elk jaar met haar ouders de Houston Livestock Show and Rodeo (de grootste veetentoonstelling en rodeo ter wereld, red.). "Maar muzikaal had ze tot nu nog nooit iets in die richting gedaan."
Op 'Daddy lessons' na dan, een countrynummer dat al op haar veel geloofde album 'Lemonade' stond.
Bekijk: Beyoncé brengt 'Daddy lessons' samen met het country-trio The Dixie Chicks (nu: The Chicks) tijdens de Country Music Association Awards in 2016
"Daar zijn toen veel negatieve, en zelfs ronduit racistische reacties op gekomen uit de countrywereld van zeer conservatieve mensen, witte mensen ook die vonden dat zij geen plaats had in die muziek", legt Liebens uit.
Beyoncé verwees zelf in de aanloop naar de release van deze plaat nog naar die negatieve ervaring. Jonas Boel legde eerder deze week in 'Wonderland' op Radio 1 uit dat Beyoncé zich sindsdien verdiept heeft in de geschiedenis van de countrymuziek. "Als die iets uitwijst, dan is het dat country helemaal niet zo'n homogeen wit genre is als sommigen willen doen uitschijnen."
"Het was door de strikte opdeling van zwarte en blanke muziek, die de platenindustrie in de tijden van segregatie (bepaalde groepen mensen leven in een land strikt gescheiden, red.) hanteerde, dat country een wit etiket opgekleefd kreeg."
En dat is iets wat Beyoncé met deze plaat wil rechtzetten. "Door dat te doen, treedt ze in de voetsporen van Ray Charles", legt Boel uit. "Hij is ook opgegroeid in het zuiden van de VS. En in 1962 heeft hij besloten een country-album op te nemen. Toen was dat nooit gezien. Hij heeft doorgezet en een gigantische hit gescoord met 'Modern sounds in country and western music', een plaat vol covers van blanke country-muzikanten."
De banjo, hét country-instrument bij uitstek, is een van oorsprong Afrikaans instrument
Op haar album omringt Beyoncé zich nu ook met de juiste mensen. "De banjo in 'Texas hold 'em' is ingespeeld door Rhiannon Giddens, een folkartieste uit North Carolina die al jaren actief preekt over de Afro-Amerikaanse roots van genres als bluegrass en country. Zij wil onder meer mensen ervan bewustmaken dat de banjo een van oorsprong Afrikaans instrument is. Het is hét country-instrument bij uitstek, maar het is via slaven in de VS verzeild geraakt, eerst in de Caraïbische gebieden en later naar de plantages."
"Plaats opeisen op haar manier"
"Die negatieve reacties na de Country Awards zijn voor haar brandstof geweest voor deze plaat", benadrukt ook Liebens. "Ze zegt: ik heb wel een plaats in het genre en ga ze opeisen op mijn manier."
Want Beyoncé zou Beyoncé niet zijn als ze gewoon een klassieke countryplaat zou maken. "Het is niet 100% country, maar wel een Beyoncéplaat. Zo zegt ze het zelf ook. Er zit heel veel in. Er zijn aankondigingen van nummers door onder anderen countrysterren als Willie Nelson en Linda Martell. Dat is niet toevallig een van de allereerste zwarte vrouwen die succesvol waren in de countrymuziek. Zij zegt in haar aankondiging van 'Ya ya': "Dit nummer omvat meerdere genres en net daarom is het een unieke luisterervaring."
Liebens had het album vanochtend nog maar 2 keer beluisterd en weet nog niet meteen hoe ze alle songs als 1 album moet zien. "Ze gaat weer van overal dingen halen. Er staan wel heel mooie dingen op, zo heeft ze 'Jolene' van Dolly Parton gecoverd. Daar was al veel over gezegd en Dolly Parton had ook een beetje haar mond voorbij gepraat. Maar ze covert ook 'Blackbird' van de Beatles en da's natuurlijk ook een song over discriminatie van zwarten in het zuiden van de States. Op een of andere manier werkt dat en ik denk niet dat heel veel mensen dat kunnen."
Beluister de cover van 'Jolene' door Beyoncé