Filip uit Brugge gaat voor de 100e keer helpen in de Vesdervallei

In de Vesdervallei liepen op 14 en 15 juli 2021 zo goed als alle huizen onder water. De sporen van de overstroming zijn nog zichtbaar. Veel woningen zijn nog een werf en de heropbouw van de infrastructuur verloopt traag. De omvang van de ramp en de schrijnende verhalen lieten Filip Vanden Berghe niet los. De 49-jarige Bruggeling besloot te gaan helpen. Dat doet hij nu, zestien maanden later, nog steeds. 

"Filip de Bruges", zoals ze hem daar noemen, reed de 230 kilometer van Brugge voor het eerst op 24 juli 2021. Op sociale media zag hij een oproep verschijnen om schoolgerief en speelgoed in te zamelen voor de getroffen scholen en crèches. "Ik was al geschrokken van de beelden van de ramp op televisie", vertel hij in "De ochtend". "Ik ging naar mijn thuisbasis in Brugge naar de winkel en kocht daar voor een paar honderd euro's schoolmateriaal en speelgoed." 

Wanneer hij daarmee in de vallei toekwam, zag hij de omvang van de ramp. "Het is altijd veel erger wanneer je het in het echt ziet. Ik kon het niet bij die ene keer laten, dacht ik doen." Het weekend erna stond hij in een deelgemeente van Chaudfontaine, de dag erna in Cheneé en de zestien maanden die daarop volgden, stond een groot stuk van zijn leven in het teken van zijn nieuwe project.

Achter die 100 dagen schuilt een hele organisatie. De voeding en de schenkingen moeten opgehaald worden. Dat moet allemaal bijgehouden worden. Vanden Berghe is ook adressenlijsten beginnen te maken, want hij ging sinds het begin tot bij de mensen thuis. "Ik sta niet op een marktje en zeg tegen de mensen om tot bij mij te komen." 

Voor het immense werk kreeg hij hulp van zijn kompaan Patrick Danckaert, eigenaar van een trekker en een camper. Hij ging meermaals de tonnen voeding ophalen en afzetten in de vallei. "Dat is logistiek voor mij een voordeel. Ik heb maar een klein wagentje. Zonder hem zou het nooit zo groot geworden zijn. Ik ben hem ontzettend dankbaar dat hij er was."

Zestien maanden na de ramp blijft vooral de psychische schade aanwezig. Sommige inwoners zijn onzeker over de toekomst, anderen rouwen nog om een verdronken familielid. Vanden Berghe geeft Frans in de middelbare school, waardoor hij een grote troef heeft. Hij kan luisteren naar wat de mensen beleefd hebben. "Ik geef een beetje réconfort (troost)." 

Die gesprekken zijn niet altijd mooi. "Ik heb mensen ontmoet die 48 uur lang op een dak hebben moeten wachten op hulp. Veel mensen voelen zich in de steek gelaten door de verzekering of zijn opgelicht door hun aannemer tijdens de werken. Ik heb het slechtste in de mens naar boven horen komen. Maar, ik heb ook gehoord dat ze erg dankbaar zijn voor de Vlamingen die hen hebben geholpen."

Ook door de overheid en door officiële instanties voelen de inwoners zich in de steek gelaten, vertelt Vanden Berghe. "Ze hebben heel veel in hun eentje moeten doen en winters doorgebracht zonder verwarming. Ik ben in huizen geweest waar het echt bitterkoud was. Jammer genoeg heb ik ook gehoord over zelfdodingen, mensen die het gewoon niet meer zagen zitten. Ze zagen geen vooruitgang in de wederopbouw van hun huis."

100 dagen, 70 à 80 ton voeding en duizenden pakketjes later en Vanden Berghe is opnieuw ter plaatse in Chênée en La Brouck, twee van de hardst getroffen plekken. En hij blijft nog even doorgaan, zeker met Sinterklaas en de kerstperiode, zegt hij. "Er komt een dag dat het stopt, maar dan ga ik wel eens terug voor de gezelligheid en om te babbelen."