"Pano" trekt naar het 'coronafront': "Wij staan er, met gevaar voor eigen leven, zonder te zeuren"
Het is een cruciale week in de strijd tegen het coronavirus. Houden we stand nu de piek van de besmetting nadert? "Pano" gaat naar de frontlinie, naar de mensen die het dichtst bij het woekerende virus komen: verpleegkundigen in een ziekenhuis vol coronapatiënten, het personeel van een woonzorgcentrum en een zelfstandige thuisverpleger. Hoe gaan zij om met de dreiging? Hoe beschermen ze zich? En hoe blijven ze bestand tegen psychologische druk?
Bekijk hier de volledige reportage van "Pano" en lees daaronder het artikel:
Sint-Trudo in Sint-Truiden: een grote familie
De quarantaine-afdeling Covid-19 in Sint-Trudo startte ruim drie weken geleden. Hier sloeg het coronavirus eerder toe dan in de rest van Vlaanderen. En feller. De dagen zijn lang en het werk is hard. Hoofdverpleegkundige Sander Ombelets is fier op zijn team. "Ik denk dat zij dit volhouden door de prachtige mensen die ze zijn. De teamspirit en de verbondenheid in het ziekenhuis zijn immens."
Zowat alle coronapatiënten op de dienst Intensieve Zorgen van Sint-Trudo worden beademd. Hoofdverpleegkundige Sofie Vanwing staat dag en nacht paraat. "Wij staan er", zegt Sofie trots. "Met gevaar voor eigen leven. Maar wij staan er, zonder te zeuren." Al is vooral de eenzame dood van patiënten zwaar om te dragen. De familie kan geen afscheid nemen, tenzij via een tablet die de verpleegkundige bij de stervende houdt: "De eerste die hier overleden is in dit ziekenhuis, die heb ik verzorgd. Ik denk dat de tranen evenzeer over mijn wangen stroomden als het ontsmettingssproeisel over de lijkzak. Dat is echt niet oké."
Wij staan er. Met gevaar voor eigen leven. Maar wij staan er, zonder te zeuren
Daarom ook maakt Sofie zich boos op mensen die de maatregelen niet voldoende in acht nemen. In de winkel hoort ze soms zeggen: "Wat een zever allemaal." Dan denkt ze: "Ik zie u binnen twee weken bij mij op de afdeling Intensieve Zorgen."
Lees voort onder de video.
De ziekenhuizen zijn als eerste bevoorraad met beschermend materiaal. In veel woonzorgcentra is de situatie anders. Zoals in Sint-Jozef in Assenede. Tien bejaarde bewoners zijn er besmet met het coronavirus. “Ik ben ontgoocheld dat het ons niet is gelukt om de besmetting buiten te houden”, zegt directrice Naiké Costa. “Ik vind dat heel hard, ja, dat raakt mij."
Bovendien weet niemand hoe snel het virus zich zal verspreiden. Het verplegend personeel maakt zich zorgen: “Wij hebben wel schorten en materialen, maar niet genoeg voor een Covid-19-patiënt. Als je ziet op tv hoe ze in een ziekenhuis beschermd zijn en ingebakerd, dan denk ik wel dat wij nog te weinig beveiligd zijn daarvoor”, zegt een zorgkundige. Directrice Naiké Costa probeert tegemoet te komen aan de bezorgdheden van haar personeel maar dat is niet simpel: "Ik zou mijn medewerkers FFP2-maskers willen aanbieden zodat ze zich veiliger voelen. Maar ik heb ze niet. Ik worstel daarmee."
Lees voort onder de video.
En dan zijn er nog de thuisverplegers, zoals Jo van Hove uit Antwerpen. Elke dag alleen op pad om hun vaste klanten te verzorgen. Vaak mensen die alleen wonen, uit risicogroepen, van wie je niet weet of ze de voorzorgsmaatregelen strikt opvolgen. Daar zorgt Jo dag voor, dag na dag, alleen gewapend met handschoenen, mondmaskers en alcoholgel. "En dan maar zorgen dat je niet te moe wordt, en hopen dat je geen fouten maakt."
Lees voort onder de video.
