Jocelyne heeft een zware fysieke beperking, dit beleid maakt haar bang en onzeker

Een kafkaiaanse ervaring, heeft u ze al eens meegemaakt? Geheel onverwacht zat ik er middenin. Ik was op bezoek bij mijn vriendin Jocelyne. Door zuurstoftekort bij haar geboorte heeft ze heel wat fysieke beperkingen. Eigen aan een Kafka- beleving is dat ze met geen pen te beschrijven is. Daarom hebben we er een filmpje over gemaakt. Kijk maar……

Vorig jaar, september 2019, viel een brief van het VAPH (Vlaams agentschap voor personen met een handicap) in de brievenbus van Jocelyne Hanssens. Een zakelijke brief met de korte mededeling dat haar budget zal gehalveerd worden over een periode van zeven jaar. Daaronder een tabelletje met cijfers dat haar de zekerheid moest geven dat dit geen misverstand was.

De cijfers spraken duidelijke taal. Zelfstandig wonen zou op korte termijn onmogelijk worden. Een grotere klap in het gezicht is voor Jocelyne nauwelijks denkbaar. Vreemd dat een agentschap, dat de belangen van mensen met een beperking moet verdedigen, op geen enkele manier inspeelde op de ontreddering die een dergelijke mededeling teweeg kan brengen.

(lees verder onder de foto)

Er was een fout gebeurd bij de berekening van de noodzakelijke uren zorgverlening. Dat werd al snel duidelijk. Een berekening die gebeurde naar aanleiding van de tweede correctieronde van het VAPH. Deze correctieronde dient om de beschikbare financiële middelen zo goed mogelijk te verdelen. Jocelyne is voor hervormingen en voor het opsporen van misbruiken. Maar na al die jaren engagement en strijd  voor een degelijk beleid voor mensen met zorgnoden komt dit geklungel wel erg hard aan.

Wie de moeite doet om twee minuten met Jocelyne te praten ziet dat het om een pijnlijke vergissing gaat. Uiteraard is er begrip voor het feit dat er, zoals bij elke hervorming, fouten kunnen gebeuren. Geen probleem als die ook weer op een eenvoudige manier kunnen rechtgezet worden. We kwamen er al snel achter dat dit niet het geval is.

Jocelyne tekende beroep aan en vroeg, via de aangewezen kanalen, om een herziening. Dit kostte haar en de hulpverleners een hoop tijd en energie. Jocelyne heeft veel ervaring in geduldig wachten. Maar dit soort wachten zonder duidelijk perspectief heeft wel een erg scherpe kant.

In die wachttijd kwam iemand langs met een zeer lange vragenlijst. Ik was, als vriendin en tolk, aanwezig. Het beeldfragment toont u maar een klein stukje van de meer dan 100 vragen. Ik herhaal, alle begrip voor het feit dat de aard en de graad van een beperking moet worden ingeschat.

Maar alle antwoorden op die vervelende vragen zijn al decennia terug te vinden in het dossier van Jocelyne. Na 66 jaar zullen haar beperkingen niet meer kleiner worden. Eerder integendeel. Mag ik dan even luidop de vraag stellen waarom deze vernederende vragen nodig zijn? Ze wijzen op een grote vervreemding van de organisatie met haar doelgroep.

Jocelyne kan best tegen een forse duw. Anders had ze haar inzet om zelfstandig te wonen al lang opgegeven. Maar de kaakslagen die ze het voorbije jaar heeft gekregen tasten haar levenskwaliteit sterk aan. Ja, ik bevestig haar woorden voluit: dit beleid maakt haar bang en onzeker. Dat kan toch niet de bedoeling zijn van een hervorming?

Jocelyne en Siska hopen door hun herhaalde aanklachten tegen de manke administratie te voorkomen dat andere mensen in dezelfde kafkaiaanse situatie terecht komen.