Nederlandse oud-premier Wim Kok is overleden

In 1986 volgde Wim Kok Joop den Uyl op als leider van de sociaaldemocratische Partij van de Arbeid (PvdA), nadat hij eerder jarenlang vakbondsvoorzitter was geweest. Hij stond 15 jaar lang aan het roer van de PvdA. Na een aantal jaar in de oppositie maakte hij van de partij weer een regeringspartij. Kok werd minister van Financiën en vicepremier in de derde regering van Ruud Lubbers.

Tussen 1994 en 2002 leidde Wim Kok twee opeenvolgende paarse regeringen (1994-1998 en 1998-2002). In 1994 betekende zijn eerste paarse kabinet een doorbraak: het was de eerste coalitie sinds 1981 zonder christendemocraten. In plaats daarvan regeerde Kok met de liberale partijen VVD en D66. Kok pleitte voor "het afschudden van de ideologische veren". 

In zijn jaren als premier ging het Nederland economisch voor de wind. Kok gold als wegbereider van het poldermodel, het Nederlandse consensusmodel waarbij werkgevers, vakbonden en overheid met elkaar compromissen sluiten over arbeidsvoorwaarden en lonen. Hij bewandelde de zegeheten Derde Weg, die de verzorgingsstaat koppelde aan marktkapitalisme.

In Nederland en daarbuiten bouwde Wim Kok aanzien op. De Amerikaanse president Bill Clinton, om maar iemand te noemen, toonde zich gecharmeerd door Koks aanpak.

Aan het einde van zijn tweede ambtstermijn taande zijn populariteit. Kok maakte in 2002 zelf een einde aan zijn tweede regering. Hij stapte op na het Srebrenica-rapport. Nederlandse troepen hadden in 1995, toen Kok premier was, de Bosnische enclave Srebrenica moeten beschermen, maar konden niet verhinderen dat daar 8.000 moslimmannen en -jongens werden vermoord. "Een open wond die nooit dichtgaat", zei Kok ooit over het drama van Srebrenica. 

Kok trok zich terug uit de politiek, maar in de bedrijfswereld nam hij nog verschillende bestuursfuncties op, onder meer bij KLM, Shell en ING.