"Ouders vermiste kinderen op puntje van stoel": Cel Vermiste Personen wil "alles weten" over verdachte in zaak-McCann

Toen de Britse kleuter Madeleine McCann 13 jaar geleden verdween, was ook Alain Remue als hoofd van de Cel Vermiste Personen in ons land nauw betrokken bij de zaak. "McCann werd toen zogezegd tientallen keren gezien in België." Maar nooit kwam er iets concreet uit de bus. Niet bij ons, en ook niet in het buitenland.  

Tot nu: het gerecht in Duitsland heeft een Duitse man van 43 aangeduid als mogelijke verdachte. "Toen ik het nieuws hoorde, dacht ik dat het mooi zou zijn dat dit mysterie eindelijk opgelost wordt. Ik ben dus enerzijds benieuwd en verrast." Anderzijds is Remue afwachtend, want "we hebben al een paar verdachten de revue zien passeren, waar we nadien niks meer van gehoord hebben."

En toch zijn er bij deze verdachte een aantal zaken die toch van nabij moeten worden bekeken, zo klinkt het. "Hij wordt geplaatst waar het is gebeurd, zijn voertuig zou heringeschreven zijn vlak na de verdwijning, enzovoort. Dat zijn toch zaken die moeten worden uitgevlooid."

Is het dan te voorbarig om te spreken van de grote doorbraak? "Dat weet ik niet", antwoordt Remue voorzichtig. "Alles hangt af van het verdere verloop van het onderzoek van de Duitse collega's en of er al dan niet een lichaam gevonden wordt. We zijn niet helderziend, maar ik hoop uit de grond van mijn hart dat er duidelijkheid komt."

"Mijn hypothese blijft dat het in deze zaak om een ontvoering door een onbekende gaat", zegt Remue. "Alleen blijft dan de vraag: waarom? Pasgeboren baby's hebben we al meegemaakt, die worden dan ontvoerd om een kind te laten ontstaan in een familie. Maar een peuter van drie? Er is geen losgeld gevraagd en Madeleine heeft niet het profiel van een slachtoffer om in het verhaal van een blanke slavin terecht te komen. Het meest voor de hand liggende is een gestoorde geest die om weet ik veel welke motivatie dit dan doet. De dag dat ze wordt gevonden, zullen een aantal vragen worden beantwoord."

De vraag is natuurlijk of er na al die jaren nog voldoende bewijsmateriaal kan worden verzameld. "Tijd kan in cold cases een tegenstrever zijn, maar het kan ook een medestander zijn. De technologie staat niet stil, de wetenschap gaat vooruit, misschien zijn er destijds contactsporen veilig gesteld die ons nu slimmer kunnen maken."

Een voorbeeld in die zin is de moord op het Waalse meisje Elisabeth Brichet. "Zij raakte vermist in 1989, en werd uiteindelijk gekoppeld aan de zaak rond de Fransman Michel Fourniret. We konden ze terugvinden in 2004." Fourniret bekende dat hij het meisje ontvoerde, verkrachtte en wurgde. 

Bestaat ook in deze zaak de mogelijkheid dat de dader bekent? "Mijn ervaring leert mij dat dit soort daders, psychopaten die dit soort feiten plegen, pas gaan bekennen als er iets concreets is waardoor ze niet meer achteruit kunnen."

Hoe dan ook zit momenteel élke ouder van een vermist kind op het puntje van zijn stoel. "Ze vragen zich af of deze zaak kan worden opgelost en bijkomstig wat die man dan nog zou hebben gedaan. Het zal jouw kind maar zijn dat vermist is wanneer dit nu gebeurt. Automatisch flitsen bepaalde gedachten door je hoofd. Liam (de jongen die 24 jaar geleden verdween in ons land en nog steeds niet is gevonden, red.) was ook 2 jaar toen hij verdween. Elke zaak is anders, maar ik wil alles weten van die Duitse kerel. Er zijn nog vermiste kinderen en ik wil kijken naar de tijdslijn van die man."