Stephan verliest beide ouders aan corona: "Het is onwezenlijk"
Stephan Verheyden uit Halle heeft zijn beide ouders deze week verloren aan het coronavirus. Ze hadden samen een kamer in een woon- en verzorgingstehuis in Sint-Pieters-Woluwe. De mensen van het rusthuis hebben gedaan wat ze konden, zegt Stephan.
Uit de rusthuizen komt weinig goed nieuws de laatste dagen, het is even alle hens aan dek. Ook Stephan Verheyden uit Halle kreeg deze week een zware opdoffer te verwerken. Zijn beide ouders zijn overleden aan corona. “Toen ze geen bezoek meer mochten ontvangen in het woon-en zorgcentrum, dacht ik dat ze daar veilig zaten”, zegt Stephan. “Maar wat ik niet kon inschatten, was dat het personeel niet genoeg beschermd was en dat de mensen niet genoeg getest werden. Hun quarantaine is te vergelijken met cruiseschepen. De mensen bleven elkaar zien en konden mekaar blijven besmetten: het personeel de bewoners en omgekeerd.”
Valse negatieve test
De vader van Stephan zou op 15 april 89 jaar geworden zijn, zijn moeder was er 83. Dit jaar in mei zouden ze ook hun zestig jarig huwelijk vieren: “Daar keken ze enorm naar uit. Het is allemaal zo onwezenlijk, moeilijk te bevatten", zegt Stephan. "Mijn papa is op 10 maart naar het ziekenhuis gegaan met een bacteriële longontsteking. Hij heeft toen een test ondergaan die negatief was. Ondertussen weet men dat er soms ook valse negatieve testen zijn. Op 28 maart is hij dan opnieuw getest, die bleek positief. Mijn mama heeft een hoestbui gekregen midden maart, ze moest op haar kamer blijven en is erdoor gekomen. Maar in het weekend van 28 maart is ze opnieuw ziek geworden.”
De overheid had jaren geleden de rusthuizen al beschermende kledij moeten geven
Stephan heeft begrip voor de maatregelen en richtlijnen die de overheid genomen heeft, maar de communicatie moet beter: “Ik verwacht van de overheid een duidelijke en eerlijke communicatie. Achteraf is het altijd makkelijk. Men had jaren geleden de rusthuizen al strategische stocks van beschermende kledij moeten geven en hen moeten voorbereiden op zoiets. Maar ja, dat zeg je achteraf. Als je dat drie jaar geleden had voorgesteld, dan zou dat waarschijnlijk van tafel geveegd zijn omdat het te veel kost en niet nodig was.”
Stephan neemt het rusthuis niets kwalijk: “Ik denk dat alle rusthuizen al het mogelijke gedaan hebben. Het ziekenhuispersoneel is fantastisch geweest. Het is wat het is. Ik getuig voor die vele honderden andere mensen die net hetzelfde hebben meegemaakt als mijn familie of die het spijtig genoeg ook nog gaan meemaken.”
