Fictie en realiteit van theater op podium
In de politiek is het helaas ver te zoeken: een gezonde én vruchtbare coalitie tussen Vlamingen en Franstaligen. Maar in het theater gebeurt het probleemloos. En met succes! De twee Brusselse gezelschappen, het Nederlandstalige Tristero en het Franstalige Transquinquennal, haalden de banden aan en maakten samen de nieuwe productie "Coalition" voor het Kunstenfestivaldesarts.
De lichtkomische voorstelling "Coalition" heeft een bloedernstige onderstroom. Het stuk heeft het over leven en dood en over de rol van het toeval daarin. Hoeveel kans loopt u dat u vandaag aan uw einde komt in een auto-ongeluk? Of in een vliegtuigongeluk? En hoe veilig bent u wel in het theater?
Die laatste vraag nemen de acteurs van Tristero en Transquinquennal ernstig. Kristien De Proost stapt met zaallicht het podium op. Ze loopt naar de 2 brandblusapparaten die op de scène van de Kaaitheaterstudio’s hangen en leest de houdbaarheidsdatum voor: mei 2010. We zitten safe.
Die laatste vraag nemen de acteurs van Tristero en Transquinquennal ernstig. Kristien De Proost stapt met zaallicht het podium op. Ze loopt naar de 2 brandblusapparaten die op de scène van de Kaaitheaterstudio’s hangen en leest de houdbaarheidsdatum voor: mei 2010. We zitten safe.
Meteen wijst ze als een volleerde stewardess ook de nooduitgangen aan. "Kristien gaat ons verlaten", lezen we in witte letters op de achterwand van de scène. Haar vertrek, net als haar aankomst drie minuten ervoor, wordt aangekondigd. Het publiek is gewaarschuwd. Net voor het naar buiten gaan, doet ze het licht uit. De ramen worden verduisterd. Het theater kan beginnen.
"Miguel gaat binnenkomen". Met een ruimtepak aan, zo blijkt. Tegelijkertijd worden er een pak gegevens geprojecteerd: het aantal mensen dat per dag sterft in België (ongeveer drie keer het aantal mensen dat in de zaal zit), het aantal mensen dat omkomt in een verkeersongeluk, het aantal dat sterft in een vliegtuigongeluk,...
Even later stapt Stéphane Olivier binnen met een groot tv-scherm waarop we verschillende filmpjes zullen te zien krijgen: onder meer een fragment met Marc Eyskens en een stilstaand beeld van een alleenstaande villa. Hij blijkt het te hebben over het accident met de Russische Mig die bijna 20 jaar geleden neerkwam op een huis in Bellegem. Dat kostte het leven aan een jonge student.
"Miguel gaat binnenkomen". Met een ruimtepak aan, zo blijkt. Tegelijkertijd worden er een pak gegevens geprojecteerd: het aantal mensen dat per dag sterft in België (ongeveer drie keer het aantal mensen dat in de zaal zit), het aantal mensen dat omkomt in een verkeersongeluk, het aantal dat sterft in een vliegtuigongeluk,...
Even later stapt Stéphane Olivier binnen met een groot tv-scherm waarop we verschillende filmpjes zullen te zien krijgen: onder meer een fragment met Marc Eyskens en een stilstaand beeld van een alleenstaande villa. Hij blijkt het te hebben over het accident met de Russische Mig die bijna 20 jaar geleden neerkwam op een huis in Bellegem. Dat kostte het leven aan een jonge student.
Sterven in het theater ?
Een ongelukkige samenloop van omstandigheden. Maar hoe toevallig komen die elementen samen? Of probeert een mens achteraf verklaringen en oorzaken te kunnen benoemen om het noodlot te bezweren of het althans te aanvaarden?
Dit verhaal, als prototype van hoe willekeurige omstandigheden soms tot een onvoorziene en dus nauwelijks te voorkomen dood leiden, loopt als een rode draad door de voorstelling "Coalition".
Tristero en Transquinquennal nemen dat idee van het onvoorziene verder mee. Hoe groot is de kans om in het theater te sterven? Bijzonder klein, toch hebben de acteurs een aantal voorbeelden gevonden.
Hebben ze zelf al accidenten meegemaakt in het theater? En de toeschouwers? Hoe veilig zijn die? Voor hen nemen de acteurs verantwoordelijkheid op zolang de voorstelling duurt. Dat is waar het publiek vanuit gaat. Toch kan er ook daar iets mis gaan, al is dat zeldzaam, denk maar aan de gijzeling in het theater van Moskou.
Wat zouden de makers trouwens moeten doen opdat het publiek hier zou geloven dat het echt om een ongeluk gaat en niet om een gerepeteerde gebeurtenis? Kan het onvoorziene überhaupt geënsceneerd worden?
Tristero en Transquinquennal nemen dat idee van het onvoorziene verder mee. Hoe groot is de kans om in het theater te sterven? Bijzonder klein, toch hebben de acteurs een aantal voorbeelden gevonden.
Hebben ze zelf al accidenten meegemaakt in het theater? En de toeschouwers? Hoe veilig zijn die? Voor hen nemen de acteurs verantwoordelijkheid op zolang de voorstelling duurt. Dat is waar het publiek vanuit gaat. Toch kan er ook daar iets mis gaan, al is dat zeldzaam, denk maar aan de gijzeling in het theater van Moskou.
Wat zouden de makers trouwens moeten doen opdat het publiek hier zou geloven dat het echt om een ongeluk gaat en niet om een gerepeteerde gebeurtenis? Kan het onvoorziene überhaupt geënsceneerd worden?
Gezonde dosis humor en levensmoed
De acteurs pakken het creatief aan. Ze spelen scènes na, tonen filmfragmenten, zingen én analyseren hun acties meteen ook met een kwinkslag. Ze gaan van het theater naar het echte leven en weer terug.
Van de grote gebeurtenissen naar het hier en nu van een videorecorder die aangezet moet worden. Hoe dramatisch is het echte leven? En hoe kan het theater het onvoorziene, die willekeur van het leven op scène brengen terwijl het theater een grote enscenering is?
Tristero/Transquinquennal toont het theater als beschermde zone waar de toeschouwers in alle veiligheid het noodlot, het toeval en de willekeur waarmee die in het leven toeslaan, kunnen aanschouwen.
"Coalition" troont die toeschouwers mee naar de fictie én de realiteit van het theater om hen gesterkt weer los te laten in het grote avontuur van het leven. Met realistisch spel, intelligente vondsten en een gezonde dosis humor én levensmoed.
Tristero/Transquinquennal toont het theater als beschermde zone waar de toeschouwers in alle veiligheid het noodlot, het toeval en de willekeur waarmee die in het leven toeslaan, kunnen aanschouwen.
"Coalition" troont die toeschouwers mee naar de fictie én de realiteit van het theater om hen gesterkt weer los te laten in het grote avontuur van het leven. Met realistisch spel, intelligente vondsten en een gezonde dosis humor én levensmoed.
