"Meer macht voor burgemeesters om probleemjongeren aan te pakken": De Wever en Close vinden elkaar in uitzonderlijk debat

Brussel en Antwerpen, twee steden met een jonge bevolking, erg veel verschillende nationaliteiten en een relatief hoge werkloosheidsgraad. Het moet gezegd: in de eerste stad is die werkloosheid nog betrekkelijk groter dan in de tweede. Maar wie een scherpe aanval van Bart De Wever (N-VA) op het beleid van de hoofdstad verwacht, is eraan voor de moeite. Hij zat voor het eerst met zijn Brusselse tegenhanger, Philippe Close (PS), rond de tafel in "De afspraak".

De Antwerpse burgemeester wijst op wat steden economisch voortbrengen: de zogenoemde toegevoegde waarde per capita. "Die is voor Brussel en voor Antwerpen boven de 50.000 per inwoner. Het gemiddelde in Vlaanderen, dat zeer hoog is, is geen 40.000", zegt De Wever. Met andere woorden: beide steden produceren veel rijkdom, maar de inwoners zelf zijn vrij arm. "Mensen met geld wonen niet per se in de stad maar errond."

Dat neemt niet weg dat De Wever het niet eens is met de manier waarop het Brussels Gewest wordt bestuurd. "Als ik naar mijn collega kijk, dan is hij actief in een tiramisu van 19 gemeenten, zes politiezones, een gewest, een gouverneur en een vicegouverneur. Ik krijg daar een punthoofd van. Het moeilijkste examen dat je in Brussel kan hebben, is weten wie bevoegd is voor wat."

Philippe Close zegt geen nee tegen hervormingen, maar stelt ook grenzen. "Ik sta altijd open voor hervorming, maar die moet van de Brusselaar komen", vindt hij. "Niet beslissen voor de Brusselaar zonder de Brusselaar." Close wil best rond de onderhandelingstafel gaan zitten, zonder taboes.

De tegenstelling tussen de N-VA van Bart De Wever - die het Brusselse Gewest met de 19 gemeenten het liefst vervangen ziet door één burgemeester voor de 19 gemeenten - en de PS van Philippe Close - die meer koudwatervrees heeft voor al te drastische hervormingen - is niet nieuw. Maar het valt op dat De Wever de gaspedaal niet al te veel indrukt in het bijzijn van Close.

Als het gaat over de aanpak van probleemjongeren, een bekend fenomeen in zowel Antwerpen als Brussel, vinden beide burgervaders elkaar. "Ik ben het met de collega altijd eens als we over bestuurlijke handhaving spreken", zegt De Wever. Beiden zijn er voorstander van om burgemeesters meer macht te geven om jongeren uit hun gemeenten zelf aan te pakken. "Ik denk dat wij dat heel goed zouden kunnen. Wij kennen onze pappenheimers."

"Wij hebben de indruk dat voor een deel van de politici de burgemeester als een sheriff is", valt Close zijn Antwerpse collega bij. "Dat is onze rol niet. Onze rol is onze stad beheren. Ik wil de verschillende overheden overtuigen dat we als burgemeester een speciale rol hebben voor een betere maatschappij."

Het valt op dat Bart De Wever graag benadrukt dat je moeilijke jongeren niet alleen moet straffen, maar ook moet begeleiden in samenwerking met scholen of sociale diensten. Philippe Close toont zich dan weer voorstander van het voorstel van Vooruit-voorzitter Conner Rousseau om een zwarte lijst van amokmakers aan te leggen. Een vorm van meer law and order: het komt niet overeen met het "laisser-aller-imago" van de PS. "Ik begrijp het standpunt. We hebben ook sancties nodig. Weten waarom een jongere iets heeft gedaan, is één ding, maar sancties nemen tegen amokmakers is ook belangrijk om het gevoel van straffeloosheid te bestrijden."