BEKIJK - "Starlab" wordt vanaf 2027 het allereerste commerciële ruimtestation
Nanoracks, een bedrijf gespecialiseerd in commerciële ruimtediensten gaat samen met ruimtevaartbedrijf Voyager Space en defensiebedrijf Lockheed Martin het allereerste commerciële ruimtestation bouwen. "Starlab" zoals het zal heten, moet vanaf 2027 operationeel zijn.
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA kondigde recent het CLD-project aan waarmee ze de ontwikkeling van privéruimtestations wil ondersteunen, nu het Internationaal Ruimtestation ISS het einde van zijn levensduur nadert. Het allereerste commerciële ruimtestation wordt wellicht "Starlab".
"Starlab" zal volgens het gezamenlijke persbericht van de drie bedrijven vanaf 2027 voortdurend bemand zijn en gebruikt worden voor "baanbrekend onderzoek, het ontwikkelen van nieuwe technologieën en het verzekeren van een Amerikaanse aanwezigheid in een baan rond de aarde".
Bekijk hoe "Starlab" er zal uitzien:
"Sinds de oprichting van Nanoracks is het altijd al onze bedoeling geweest om een eigen commercieel ruimtestation te bezitten en uit te baten", meldt stichter en CEO Jeffrey Manber in het persbericht. "Ons team heeft het afgelopen decennium uitgezocht hoe zo’n stations werken en wat de specifieke noden van onze klanten zijn."
Het ruimtestation gaat bestaan uit een opblaasbare woonzone die ontworpen en gebouwd zal worden door Lockheed Martin. Het station zal eigen stroomvoorziening hebben en propulsiesysteem voor koerscorrecties. Er komt ook een hoogtechnologisch laboratorium. In het ruimtestation zal alles samen plaats zijn voor tot 4 astronauten.
"Starlab" zal niet alleen voor onderzoek gebruikt worden. De drie bedrijven zien ook mogelijkheden voor ruimtetoerisme en andere commerciële activiteiten.
Eerdere ruimtestations
De eerste ruimtestations die in de jaren 70 tot begin jaren 80 werden gelanceerd bestonden uit een groot stuk. De Sovjet-Unie had een hele reeks ruimtestations met de naam Saljoet, met wisselend succes. De Amerikanen hebben één dergelijk ruimtestation gebouwd met resten van het Apollo-programma: Skylab. Het ruimtestation werd na 3 bemande missies onbestuurbaar en is ongecontroleerd neergestort.
De Amerikaanse astronaut Owen K. Garriott werkt tijdens een ruimtewandeling aan Skylab (augustus 1973):
Daarna volgde het Russische Mir-ruimtestation. Mir was een modulair station: het begon met één module waar nieuwe modules aan werden gebouwd. Die eerste module werd gelanceerd in 1986 in de laatste jaren van de Sovjet-Unie, de laatste module halfweg jaren 90 door de Russische federatie.
Mir is tot 1999 permanent bemand geweest. Het verouderde station bleek te duur om nog in dienst te houden. Twee jaar later is het gecontroleerd neergestort in de Grote Oceaan.
Mir in volle glorie nadat de zevende en laatste module was aangekoppeld (eind 1996):
Het Internationale Ruimtestation ISS is in vele opzichten de opvolger van Mir. Twee jaar nadat dat Russische ruimtestation gecontroleerd is neergestort, werd de eerste module van het ISS gelanceerd. Sinds 2000 is het permanent bewoond en uitgebreid. Het ISS is een internationaal samenwerkingsverband van onder meer de Amerikanen, Russen en de Europeanen.
De Belgische ruimtevaarder Frank De Winne was enkele maanden lang gezagsvoerder van het ISS in 2009. De Winne aan boord van het ISS:
Momenteel bevinden zich twee ruimtestations in een baan rond de aarde. Het eerder genoemde ISS en het Chinese ruimtestation Tiangong dat nog in aanbouw is. Tiangong heeft ook twee gelijknamige voorgangers die intussen zijn neergestort.
Zo moet Tiangong er over enkele jaren uitzien. Voorlopig is enkel de eerste module (midden van de afbeelding) al gelanceerd:
