Waarom vissen weinig vrouwen? "Vieze wormen en te weinig geduld"
Je ziet ze weer vaak zitten langs waterlopen of plassen: sportvissers. Maar daar zijn maar heel weinig vrouwen bij. Hengelaarster Sonja Parez uit Brakel probeert het te verklaren: veel vrouwen vinden de wormen vies, durven de vis niet vast te pakken en hebben te weinig geduld, zegt ze.
Alleen tussen de mannen
"Sportvissen is vooral een mannenzaak. De vrouwen zijn serieus in de minderheid", zegt Sonja. Ze is lid van drie visclubs en telkens is ze er de enige vrouw. Enkel bij het Belgische kampioenschap vissen voor vrouwen zit ze samen met andere dames te vissen. "Ik denk dat vrouwen wat bang zijn om de wormen én de vissen vast te nemen. En je moet er ook heel veel geduld voor hebben", lacht ze.
Intussen beter dan haar man
Vroeger voetbalde Sonja, maar na een blessure moest ze op zoek naar een andere hobby. Haar man Eddy viste al, dus was de keuze snel gemaakt. Ze zijn intussen aan elkaar gewaagd bij wedstrijden: de ene keer haalt Sonja wat meer op, de andere keer haar man. "Ik ben heel trots op haar. Ze heeft het al verder geschopt dan ik. Sonja kan al vijf WK-deelnames op haar palmares schrijven en drie podiumplaatsen op een BK."
"In het begin van mijn carrière zeiden de mannen 't is maar een vrouw'", zegt Sonja, "maar nu zeggen ze 'oei, ik zit naast Sonja, ik zal moeten opletten'".
Geen toiletten
Een viswedstrijd duurt algauw enkele uren. Da's een probleem voor veel vrouwen. "Ik drink zo weinig mogelijk om niet naar het toilet te hoeven gaan. Zelfs op het BK voor vrouwen, zijn er geen toiletten voorzien. Erg jammer is dat."
Fluitende vogeltjes
Vissen is voor Sonja een vorm van ontspanning: "Ik kan enorm genieten van de rust, de natuur en de vogels die fluiten. Tegelijk ben ik enorm geconcentreerd en praat ik heel weinig. Zelfs als er iets gezegd wordt naast mij, heb ik het meestal niet gehoord. Het enige waar ik aandacht voor heb, is mijn hengel."
