Nee, de coronamaatregelen zijn niet solidair: niet tegenover onze kinderen, ouderen of stervenden

"Nee, de coronamaatregelen zijn niet solidair", zegt Inge Jooris. Niet tegenover onze kinderen, niet tegenover onze ouderen, onze stervenden of onze zelfstandigen. "Ik zie de randschade groeien", schrijft ze. 

opinie
Inge Jooris
Inge Jooris is communicatieverantwoordelijke bij de Koninklijke Vlaamse Schouwburg. Ze is nog woordvoerder voor Groen geweest. Ze schrijft deze opinie in eigen naam.

Ik begrijp steeds minder van deze coronamaatregelen. Ik zie de randschade groeien en groeien, mensen angstiger worden en merk tegelijkertijd hoe ze tegen elkaar worden opgezet.

Ik zie de randschade groeien en groeien

Onze verkozenen schuilen zich maar al te graag achter de brede ruggen van wetenschappers en ondertussen zinken we met z’n allen steeds dieper weg in het coronamoeras. Zogezegd moeten we #solidair zijn, maar die coronamaatregelen lijken een #solidariteit juist verder dan ooit van ons weg te schuiven.

De maatregelen zijn niet solidair tegenover onze kinderen...

De maatregelen zijn niet #solidair tegenover onze kinderen. Terwijl zij amper iets van deze ziekte ondervinden worden zij opgehokt, wordt het onderwijs dat zo nodig is om hun toekomst te kunnen vormgeven opgeschort, mogen ze geen vriendjes zien terwijl we net investeren om van onze kinderen sociale wezens te maken en nog het ergst van al: ze gaan niet alleen de klimaatfactuur mogen betalen, maar ook nog eens de enorme putten die we nu slaan. Ze gaan nog veel de straat mogen opkomen om te betogen.

En de maatregelen zijn nog minder #solidair tegenover de kinderen die opgroeien met minder kansen dan gemiddeld en dat zijn er heel wat. Kinderen zonder computers, zonder tuin of terras, met ouders die misschien te veel drinken, in gezinnen met geweld. Met welke trauma’s zadelen we deze kinderen op? Trauma’s die ze misschien voor de rest van hun leven gaan meedragen.

Met welke trauma's zadelen we deze kinderen op?

... noch tegenover onze ouderen

Sorry, maar de maatregelen zijn niet #solidair tegenover onze ouderen. Heeft er iemand aan onze ouderen gevraagd wat zij echt willen? Ik hoor meer en meer stemmen opgaan, waaronder die van radiocoryfee Lutgart Simoens en artsen, die zeggen: mensen in rusthuizen leven daar gemiddeld 2 jaar én nu gaan wij zeggen dat ze 7 maanden lang niemand meer mogen zien. Voor wat? Zodat ze daarna nog wat langer kunnen leven in totale eenzaamheid? Wie kiest daarvoor? En waarom mogen die mensen zelf niet beslissen wat zij willen? Waar is hun keuzevrijheid?

Heeft er iemand aan onze ouderen gevraagd wat zij echt willen?

Waarom mogen mensen die slecht ter been zijn, niet gewoon op een bankje zitten in de zon als ze de afstandsregels respecteren?

En ook niet tegenover onze stervenden

En we zijn nog nooit zo #onsolidair geweest tegenover onze stervenden. Die laten we alleen sterven. Nabestaanden krijgen doorgaans niet het recht om zelf te beslissen. Als er iemand van mijn geliefden zou doodgaan aan corona, dan wil ik daarbij zijn en dan ben ik bereid om me daarna 2 weken volledig op te sluiten zodat ik eventueel niemand anders besmet. Die prijs wil ik gerust betalen om een geliefde bij te staan in haar/zijn laatste uren maar waar is mijn keuzevrijheid?

Als er iemand van mijn geliefden zou doodgaan aan corona, dan wil ik daarbij zijn en dan ben ik bereid om me daarna  weken volledig op te sluiten

De maatregelen zijn niet #solidair tegenover vrouwen die in gezinnen wonen waar er geweld heerst. In IJsland waren er vorige week 6 (oudere) mensen gestorven ten gevolge van corona en 2 vrouwen ten gevolge van huiselijk geweld, en 1 vrouw die vermist is.

En wat met alle mensen die in meer of mindere mate psychisch lijden? Wat met onze zelfmoordcijfers? Die mensen worden aan hun lot overgelaten, ook niet heel #solidair.

Of tegenover de vele zelfstandigen

En als we op nog iets langere termijn gaan kijken: de vele zelfstandigen die niet het vangnet hebben van een groot bedrijf, maar elke dag hard werken om te overleven: hoe gaan zij dit te boven komen? Wat met de vele werklozen die erbij komen? Kunnen we dat als samenleving dragen? Jaar na jaar horen we dat er tekorten zijn en nu, plotsklaps, kan alles? Welke prijs gaan we hiervoor betalen? Geen kat die het antwoord weet. Wat met ons zorgvuldig opgebouwde sociale weefsel? Ons rijkgevulde culturele leven? Een gezonde samenleving heeft elkaar nodig, heeft inspiratie en creativiteit nodig, alles wordt on hold gezet. Alles. Zonder dat we weten wat er op ons afkomt. Hoe gaan we al deze kosten dragen en tegelijkertijd onze maatschappij hervormen zodat we stoppen met de planeet te verwoesten?

Alles wordt on hold gezet

Een goed beleid brengt alle parameters in kaart, maar nu lijkt het alsof de organisatie van onze samenleving (en met ons die van vele andere plaatsen) maar berust op 1 doel: een virus klein krijgen.

De inspanningen die we leveren, zijn in het kader van #flattenthecurve op coronavlak. Wel, die lijken vooral de curve van heel wat andere problemen de hoogte in te stuwen maar die cijfers krijgen we niet te zien. En dat verwijt ik én de politiek, én de media. Ze staren zich beiden blind op de coronacijfers maar wat is het effect van deze maatregelen op de andere aspecten van onze samenleving? We redden een mensenleven aan de ene kant, maar welke mensenlevens maken we kapot langs de andere kant? Waar blijft dit debat?

De inspanningen die we leveren, lijken vooral de curve van heel wat andere problemen de hoogte in te stuwen

Ik begrijp dat er 5 weken geleden even paniek was, dat er in allerijl en zonder al te veel nadenken over wat de gevolgen zouden zijn op tal van andere vlakken, drastische maatregelen genomen werden. Maar als burger verwacht ik dan ook dat, samen met de invoering van die maatregelen, er ook een monitoringssysteem op poten gezet wordt, om alle andere problematieken en de impact van de maatregelen mee te meten, en steeds de afweging te maken: zijn we bereid deze schade erbij te nemen?

Die afweging en dat debat is totaal afwezig en dat maakt mij boos én angstig. Als we op een dag uit deze roes ontwaken, welke andere schade gaan we dan aantreffen? En zijn we zeker dat de collateral damage niet groter gaat uitvallen dan hetgeen we angstvallig proberen te vermijden? En kunnen we dat dan nog #solidair noemen? Er is dringend nood aan meer debat over de coronamaatregelen.

Zijn we zeker dat de collateral damage niet groter gaat uitvallen dan hetgeen we angstvallig proberen te vermijden? 

VRT NWS wil op vrtnws.be een bijdrage leveren aan het maatschappelijk debat over actuele thema’s. Omdat we het belangrijk vinden om verschillende stemmen en meningen te horen publiceren we regelmatig opinieteksten. Elke auteur schrijft in eigen naam of in die van zijn vereniging. Zij zijn verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst. Wilt u graag zelf een opiniestuk publiceren, contacteer dan VRT NWS via moderator@vrt.be.

Meest gelezen